آقای احمدی شما اخیرا در نخستین سمینار ملی خانه های بوم گردی ایران به عنوان یکی از مدیران خلاق این حوزه مورد تقدیر قرار گرفتید به نظر شما دلیل اقبال نسبتا گسترده گردشگران در سال‌های اخیر به مجموعه های بوم گردی چیست و چه دلایلی را برای حضور گردشگران در فضاهای روستایی و طبیعی می‌بینید؟

امروزه مردم به دلیل فضای تصنعی و پرطمطراق زندگی شهری، گریزان بودن از فضاهای شلوغ و تکراری شدن فضای هتل‌های مدرن، بسیار دوست دارند که جاهای متفاوتی را تجربه کنند. مردم دوست دارند خود را از فشارها و استرس‌های زندگی شهری و غیره رها کنند و به همین دلیل به دنبال تجربه فضاهای متفاوت از محل سکونت و هتل‌های مدرن هستند و به سمت روستاها، اکوکمپ‌ها، بوم گردی‌ها و دامن طبیعت روی آورده اند.

به نظر شما بوم گردی‌های منطقه غرب کشور و به ویژه استان کرمانشاه چه سهمی در جذب این گردشگرانی که از زندگی روزمره شهری و هتل های مدرن گریزان هستند؛ داشته است؟

متاسفانه استان کرمانشاه به لحاظ زیرساخت‌های گردشگری دارای ضعف‌های آشکاری است و در این حوزه سرمایه گذاری خاصی صورت نگرفته است ولی با وجود همه این کاستی‌ها و کمبودها، طی این سال ها گردشگران اقبال بسیار گسترده ای به سمت بوم گردی‌های استان به ویژه منطقه اورامانات، داشته اند. هرچند نمی‌توان ادعا کرد که این‌ بومگردی ها به تنهایی باعث رونق گردشگری کرمانشاه شده اند ولی نقش مهمی در این حوزه داشته اند.
منطقه اورامانات و همین شهرستان روانسر دارای پتانسیل‌ها و ظرفیت‌ها و جذابیت های گردشگری بسیاری است. معماری و فرهنگ منطقه و مکان هایی مانند بازارچه جوانرود، سراب زیبای روانسر، غار غوری قلعه، سد داریان و روستای حجیج و همچنین صنایع دستی متنوع منطقه، سهم بسزایی در جذب گردشگران دارند. با توجه به این ظرفیت ها، امیدواریم مسئولین حمایت بیشتری از این بوم گردی‌ها داشته باشند و به توسعه زیرساخت های مورد نیاز این حوزه کمک کنند.

 این کمبودها بیشتر در چه حوزه هایی به چشم می شود؟

در حوزه هایی مانند راه های ارتباطی، زیرساخت های گاز، برق، آب و اینترنت موبایل هنوز کاستی های بسیاری وجود دارد. بسیاری از روستاهای منطقه اورامانات هنوز اینترنت موبایل پرسرعت ندارند. یا برخی روستاهای گردشگری مانند روستای کانی کچکینه به دلیل نداشتن طرح هادی، هنوز فاقد راه درون روستایی است و شبکه گاز و آب هم به تازگی در حال انجام است.
در سطح شهر روانسر هم باید دستشویی ها و پارکینگ های متعددی برای گردشگران ایجاد شود. همچنین روانسر به عنوان دروازه اورامان نیازمند یک بازارچه فروش محصولات بومی و صنایع دستی و یک موزه مجهز در مقیاس منطقه ای است که ساخت آن باید در دستور کار قرار گیرد.

در نخستین جشنواره خانه‌های بوم گردی ایران، مدیران مجموعه های بوم گردی کرمانشاه از جمله شما، بسیار خوش درخشیدند. دلیل موفقیت نخبگان این حوزه را در چه عواملی می‌بینید:

از مجموع ۵ نفر اعضای اصلی مجمع بومگردی کشور، سه کرسی به فعالان گردشگری کُرد رسید. دکتر یاور عبیری از کرمانشاه، دکتر سعید سجادی از سنندج و آقای فرشاد معصومی از ایلام بعنوان بازرس انتخاب شد و این اتفاق خوبی برای توسعه گردشگری غرب کشور است. البته این اتفاق خوب هم به دلایل مختلفی رخ داده است. حضور موفق بوم گردی ها در گردشگری غرب کشور طی چند سال اخیر و  نقش آفرینی افراد تحصیل کرده حوزه گردشگری در مدیریت این بومگردی ها از دلایل موفقیت های اخیر است.
در سمینار ملی خانه های بوم گردی ایران از میان 3 هزار اقامتگاه بوم گردی در کشور، بنده به عنوان مدیر بوم گردی سابات و خانم مروتی مدیر بوم گردی میلکان همراه با 16 بوم گردی دیگر به عنوان مدیران خلاق این حوزه مورد تجلیل قرار گرفتیم.

  دلایل برگزیده شدن بوم گردی سابات به عنوان یک مجموعه خلاق در این سمینار چه بود؟

برای انتخاب اقامتگاه های برتر در سطح کشور، یک جدول ارزیابی طراحی شده بود که باید طبق آن مدیران بوم گردی ها این بخش ها را تکمیل و همراه با یک فیلم یک دقیقه ای از کارهای صورت گرفته، ارسال می شد. بعد از ارزیابی های استانی، این ارزیایی‌ها برای بررسی نهایی داوران کشوری و انتخاب بوم گردی های برتر ارسال می شد.
خوشبختانه بوم گردی سابات به عنوان یک عضو فعال در انجمن جامعه بوم گردی های کرمانشاه، در حوزه تولید محتوا یکی از اقامتگاه های برتر تشخیص داده شد. اقامتگاه سابات طی این سال‌ها در زمینه احیای فرهنگ بومی منطقه، خلاقیت در برندسازی و رویکرد محوری، استفاده از مصالح بومی و رعایت اصول معماری بومی، مدیریت مناسب پسماند و پساب، فعالیت های مناسب زیست محیطی و جمع آوری منظم زباله در داخل روستا و اقامتگاه فعالیت های خوبی را انجام داده است.

همچنین چهار سال قبل بنده از سوی بنیاد برکت به عنوان کارآفرین برتر معرفی شدم و یکی از شاخص های مورد نظر این جشنواره هم کارآفرین بودن و میزان اشتغال مستقیم و غیرمستقیم در اقامتگاه و در سطح روستا و منطقه بود. همچنین تاکنون چندین گفتگو با سایت ها و شبکه های تلویزیونی پیرامون صنعت گردشگری و بوم‌گردی داشته ایم. چندین مرحله آموزش عروسک سازی برای مردم محلی منطقه در آموزشگاه برگزار کرده ایم و تعامل اقتصادی و فرهنگی مناسبی با پیرامون خویش برقرار کرده ایم. همچنین این اقامتگاه برنامه‌های متعددی پیرامون حفظ میراث ملموس و ناملموس منطقه نظیر بازی های بومی و محلی و داستان ها و افسانه های بومی و معرفی لباس های بومی و محلی انجام شده است و تصویر شاماران از شخصیت های داستانی منطقه روی یکی از درب های وردی اقامتگاه نقش بسته است.
همچنین برگزاری جشنواره‌های متعدد هنری و فرهنگی و غذا و خوراک محلی، میزبانی اولین نشست اقامتگاه های بوم گردی کشور در سال 1398، میزبانی اولین نشست پیگیری ثبت جهانی اورامان با حضور نماینده وقت اورامان در مجلس، میزبانی دوره های مختلف انتقال تجربیات مدیریت بوم گردی در سطح استان و کشوری و آموزش چیت بافی از جمله دیگر برنامه های این اقامتگاه بوده است.
همچنین مجوز کارگاه سفالگری و عروسک سازی و اولین موزه عروسک بومی توسط همسرم اخذ شده است. پسر من نیز نوازنده تنبک است و در تولید محتوا و مستندسازی فعالیت های متعدد بوم گردی سابات بسیار فعال بوده است‌.

 با توجه به مشکلات زیرساختی و کم رنگ بودن حمایت های دولتی، آینده بوم گردی ها در استان کرمانشاه و منطقه غرب کشور را چگونه می‌بینید؟

آینده بومگردی ها به نظر من بسیار روشن است. اگر بخش دولتی اگر قرار است توسعه پایداری را در استان کرمانشاه رقم بزند، حوزه گردشگری و به ویژه بوم‌گردی ها به خاطر ارزش افزوده و توجیه اقتصادی بسیار خوب آن، باید در اولویت قرار گیرد.  بوم گردی ها در مهاجرت معکوس از روستا به شهر نقش مهمی داشته اند و در همین روستای کانی کچکینه روانسر بسیاری از خانواده ها دوباره به روستا بازگشته اند. بوم گردی ها جای پای خود را در صنعت گردشکری باز کرده اند و در صورت حمایت بخش دولتی، آینده روشنی را در پیش رو دارند. البته برای موفقیت در این مسیر باید ضوبط این حوزه رعایت شود و این مجموعه ها با به محیط زیست و معماری طبیعی منطقه آسیبی وارد نکنند. همچنین از نیروهای آموزش دیده و صاحب دانش در این حوزه استفاده کنند.