به گزارش خبرنگار کردپرس، کارخانه تصفیه روغن قروه؛ این نامی است که دیگر برای مردم قروه به ویژه اهالی روستای آونگان آشناست. کارخانه ای که طبق بررسیهای صورت گرفته و گفته های بسیاری از نهادهای نظارتی و متولی دارای خطرات و آلودگیهای زیست محیطی بوده و علیرغم تمامی اخطارهای داده شده همچنان بدون رفع مشکلات کار خود را ادامه می دهد و هربار هم به دلیل همین بی توجهی صاحبان کارخانه در کنار مماشات مسئولان نظارتی دچار آتش سوزی می شود و مدتی در اذهان افکارعمومی و مسئولان می چرخد و بعد به راحتی فراموش می شود و می رود تا آتش سوزی بعدی!
خطرات این کارخانه به جایی رسیده که تقریباً هرسال یک مورد آتش سوزی سنگین و خطرناک در آن رخ می دهد. تازه یک سال از آتش سوزی قبلی کارخانه می گذرد که دوباره خبر از حریق آن داده شد.
خبری که به گفته مسئول آتشنشانی قروه شامگاه جمعه رخ داد و بسیار هم سنگین و خطرناک بود. «آتش سوزی در قسمت اتاق فیلتراسیون تصفیه روغن شروع و به حریق سنگین تبدیل و با تلاش سه تیم عملیاتی قروه و یک تیم پشتیبان سریش آباد و حضور ۱۰ نیروی عملیاتی و چهار دستگاه خودرو عملیاتی سنگین به کنترل کامل درآمد».
«جمیل ظاهری» با بیان اینکه در این حادثه کسی آسیب ندید از جلوگیری سرایت آتش گفت. «باتوجه به نزدیک بودن منبع ذخیره روغن به اتاق فیلتر در داخل کارگاه با مدیریت و تلاش آتش نشانی از سرایت آتش به منبع ذخیره و از انفجار و خسارت کلی جلوگیری به عمل آمد آن هم بدون اینکه کسی مصدومیت جانی ببیند».
او همچنین از نبود سیستم های اطفای حریق در این کارخانه پرآسیب خبر داد.
مسئله ای که ضمن تذکرات کارگروه پدافند غیرعامل شهرستان و دیگر نهادهای مرتبط نادیده گرفته شده و گویا برای متولیان کارخانه چندان اهمیتی نداشته و ندارد. هرچند خود صاحبان کارخانه معتقدند ارزیابی زیست محیطی برای کار خود دارند اما مسئولان محیط زیست چنین موردی را رد کرده اند.
پیگیریهای خبرنگار کردپرس در این سال ها نشان می دهد که این کارخانه از نظر مسایل زیست محیطی دچار مشکل بوده و بارها از طرف مراجع مرتبط منجمله محیط زیست تذکراتی را در خصوص مشکلاتی که داشته گرفته و هربار با بی توجهی متولیان کارخانه همراه بوده است. همچنین نکته جالب اینجاست که برای این کارخانه با گزارشات کارگروه پدافند غیرعامل پرونده قضایی هم تشکیل شده اما اینکه چرا هنوز به مرحله رأی و اجرای حکم نرسیده خود جای سؤال دارد! سؤالی که هر بار با تکرار آتش سوزی ها پررنگ تر می شود.
از طرفی بارها درباره خطرات انفجار و اشتعال این کارخانه و آلودگی های آن انتقادات و اعتراضات شدیدی صورت گرفته و بنا بود اقدامات ایمنی جهت توجه به حقوق و امنیت مردم در این کارخانه صورت گیرد اما نه تنها کاری انجام نشد بلکه به واحدهای این مجموعه اضافه هم شده و این بدین معنی است که از نظر مسئولان امر اولویت ها چیز دیگری است نه مسایل زیست محیطی و ایمنی!
جدای از این به نظر می رسد چون کارخانه فوق متعلق به افرادی است که گویا قدرت و نفوذ بالایی دارند، برای همین برخوردهای قانونی لازم آن طور که باید صورت نمی گیرد و نهادهای نظارتی روی ریل مماشات حرکت می کنند!
با این وجود همان طور که مسئول وقت آتش نشانی در جریان حادثه سال گذشته در این کارخانه، عنوان کرده بود که «این کارخانه تأییدیه ایمنی ندارد و از جانب آتش نشانی هم تأییدیه ای به این واحدها داده نشده و اصلاً معلوم نیست چطور و از کجا تأییدیه گرفته اند!؟». لازم است مسئولان مرتبط پاسخ دهند که چرا چنین کارخانه پرخطری بدون اجرای اقدامات ایمنی استاندارد و همین طور قوانین زیست محیطی فعالیت دارد؟ چرا پرونده آن پیگیری و تعیین تکلیف نمی شود!؟ آیا مسئولان منتظر حادثه ای دیگر و وخیم تر شدن اوضاع هستند تا به ابعاد آسیب های چنین کارخانه ای در سطح شهرستان پی ببرند!؟
نظر شما