سرویس کرمانشاه _ اگر چه  دو کلمه "ایمنی و امنیت" اکثرا با هم استفاده می شوند، اما تفاوت مشخصی، بین ایمنی و امنیت وجود دارد که باید به وضوح درک شود.

احتمالاً اغلب شما، در مورد تهدید امنیت، امنیت یک ملت، سازمان یا یک سیستم شنیده اید در حالی که زمانی شما احساس سرما میکنید بدن خود را با لباس گرم محافظت میکنید؛ برخی تفاوت این دو مفهوم را این طور بیان می کنند که امنیت مفهومی اجتماعی است و به طور خاص برای حفاظت در برابر جرایم به کار می رود، در حالی که ایمنی زندگی و سلامت انسان ها را حفظ می کند این به وضوح به این معنی است که این دو کلمه، اگرچه ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند، اما متفاوت هستند.

امنیت یعنی چه؟

آیا حلقه امنیتی اطراف یک شخص مهم در حال تردد را دیده اید؟ گروهی از وسایل نقلیه پر از کماندوها و سایر پرسنل امنیتی که به سپر و اسلحه های گرم مسلح هستند، تا از فرد در برابر هر گونه حادثه یا حمله عمدی محافظت کنند؛ علاوه بر این، شما با پرسنل امنیتی در داخل یک کارخانه روبرو می شوید که برای جلوگیری از هر گونه اتفاق ناگوار عمدی و از طرف افراد خارجی یا اشرار در آنجا حضور دارند؛ تمامی این موارد یک نکته را روشن می کند، امنیت؛ محافظت در برابر حوادث عمدی (مانند حملات از سوی اشرار) است.

امنیت حالت عاری بودن از خطر یا تهدید است، به عنوان مثال، شما نرم افزار آنتی ویروس را در سیستم رایانه خود نصب می کنید تا از تمام تهدیدات اینترنت به رایانه خود در امان باشید؛ تفاوت بین ایمنی و امنیت زیاد نیست، و هر دو به حالتی اشاره دارند که فرد احساس امنیت و عاری از خطر می کند.

اگرچه مفهوم مبنایی ایمنی و امنیت، محافظت از دارایی ها (خواه یک شخص یا یک سازمان) با ایجاد شرایط امن، ایمن و عاری از خطر است، اما امنیت بیشتر به محافظت در برابر فعالیت های مجرمانه به فرض مثال با استخدام نگهبان یا نصب دوربین مدار بسته مربوط می شود؛ این تمایز بین ایمنی و امنیت مشخص می کند که امنیت در برابر اعمال عمدی انسانی (جنایی) است، به عبارت دیگر، امنیت، حفاظت در برابر تهدیدات (واقعی و درک شده) است.

ایمنی به چه معناست؟

در یک کارخانه، اقدامات ایمنی وجود دارد که برای محافظت از افرادی که روی ماشین‌های مختلف کار می‌کنند، اتخاذ می‌شود، "ایمنی محافظت در برابر حوادث ناخواسته (مانند حوادث) است"، وقتی کسی در برابر خطر یا حادثه محافظت می شود، ایمن است و احتمال آسیب یا صدمه دیدن او کمتر و محدود می شود؛ نظریه بنیانی و اساسی ایمنی و امنیت، محافظت از دارایی ها (خواه یک شخص یا یک سازمان) با ایجاد شرایط ایمن، ها ی از خطر و بدون ریسک است، با این حال، ایمنی فقط به حفاظت از جان و دارایی های انسان مربوط می شود و حفاظت در برابر خطرات (حوادث و حوادث) است.

حق بر شهر ایمن

شهر را باید مانند یک موجود زنده از خطرات در امان نگه داشت، عوامل مختل کننده ایمنی شهرها را می توان به دو دسته طبیعی و انسانی تقسیم کرد، اگرچه اکثر بلایای طبیعی خارج از کنترل انسان به نظر می رسند و قابل پیش بینی نیستند، اما حوادث و خسارات ناشی از آن با تفکیک به قابل کنترل بودن آن حوادث که ناشی از خطاهای انسانی است بر خلاف حوادث طبیعی، قابل رصد و پیشگیری هستند؛ آلودگی شدید در شهرهای بزرگ سلامت عمومی را تهدید می کند و مردم بی گناه را از حقوقشان محروم می کند؛ تنفس سخت شده و منجر به مرگ می شود، مرگ در هوای آلوده، ناشی از شانس و سرنوشت نیست، بلکه نتیجه انحرافات گسترده از قوانین و مقررات شهرسازی و ایجاد شهرهای بی ضابطه است.

بخش قابل توجهی از ساختمان های شهر اعم از فرسوده و نوساز که بدون رعایت قوانین شهرسازی ساخته می شوند خطرناک هستند؛ خطر تخریب این گونه بناها جان و سلامت، مال و اموال و امنیت و آرامش شهرنشینان را تهدید می کند، حق داشتن مسکن مناسب برای همه مردم به رسمیت شناخته شده و دولت موظف است زمینه اجرای این اصل را فراهم کند؛ عدالت در شهرسازی چندان رعایت نمی شود و تبعیض در مسکن مشهود است؛ فقرا به تدریج به حاشیه شهرها رانده می شوند و به این ترتیب سکونتگاه های غیررسمی گسترش می یابد، حق مسکن امن در این شرایط معنای چندانی ندارد و خانه به یک سرپناه تقلیل یافته است، مسکن ایمن بر اساس استانداردهای فنی، بهداشتی و شهرسازی ایجاد شده و از حمله و آسیب ها مصون است.

سیاست های عمومی با نادیده گرفتن مشارکت شهرنشینان در شهرسازی، به زندگی شهری آسیب می زند. حمل و نقل عمومی، پیاده روها و به طور کلی فضای شهری باید حق تردد آسان و ایمن را برای این افراد فراهم کند. موارد ذکر شده نمونه هایی از عوامل موثر بر ایمنی مردم در شهر است. حق شهر امن بیانگر حمایت از افراد در برابر خطراتی است که جان آنها را تهدید می کند. برای در امان ماندن از این خطرات باید یک گام به عقب برداشت. عوامل تهدید کننده و خطرات احتمالی را شناخت و در رفع آنها کوشید. حق شهر امن یکی از حقوق مسلم بشری است که حق امنیت شهروندان را در شهر، عوامل تهدید کننده امنیت افراد و نهادهای مسئول حفظ امنیت ساکنان شهر را مشخص می کند.