خبرگزاری کردپرس _ این روزها ستادهای استانی دکتر پزشکیان با تشکیل شورای راهبری و کارگروه‌های تخصصی، به دنبال تعیین کنندگی حداکثری در فضای سیاسی و نقش آفرینی بیشتر در انتخاب مدیران ارشد و کلیدی استان و حتی رده‌های پایین تر هستند و این وضعیت در استان کرمانشاه هم حکم فرما است.

در واقع ستادهای استانی از خلاء احزاب قوی و فراگیر استفاده کرده‌اند و به دنبال نقش آفرینی بیشتر و پررنگ تر هستند. البته با توجه به تجربه های تلخ ستادهای استانی در ادوار گدَشته در زمینه سهم خواهی‌های فزاینده و پشت کردن به شایسته سالاری، اقبال مثبت به این رویکرد با ابهام ها و تردیدهای فراوانی روبرو است.

 با همه این تفاسیر، فضای عمومی همچنان یک حق عرفی هرچند حداقلی برای دخالت‌های ستادهای حامی نامزدهای پیروز در زمینه تغییر مدیران قائل است. البته چگونگی قضاوت عمومی در این زمینه کاملا به احساس مسئولیت این شورای راهبری و کارگروه‌های همسو در قبال توسعه کلان استان‌ و نحوه تعامل آن‌ها با نیروهای توانمند و شایسته استان بستگی دارد.

اگر این مجموعه‌های ستادی در مسیر خیرعمومی، توسعه‌گرایی، انتخاب افراد توانمند و ایجاد همدلی بیشتر میان گروه‌ها گام بردارند فضای عمومی با این نقش‌آفرینی ها کنار خواهد آمد ولی اگر روال این شورا و کارگروه‌های زیر مجموعه آن بر مدار منفعت طلبی‌های شخصی، محفلی و باندی بچرخد، این حق عرفی خیلی زود با چالش های جدی روبرو خواهد شد و به موازات آن پایگاه مردمی رئیس جمهور هم به تدریج رو به افول خواهد رفت.

نکته مهم دیگر اینکه یکی از شعارهای مهم و اثرگذار دکتر پزشکیان در دوران رقابت های انتخاباتی، تاکید بر بکارگیری نیروهای متخصص، توانمند و دارای تجربه مدیریت سازمانی از میان همه اقوام و مذاهب کشور بود و این رویکرد با اقبال عمومی هم روبرو شد. باید دید این شورای راهبری در استانی با تنوع مذهبی و قومی کرمانشاه، چگونه عمل خواهد کرد.

اگر از منظر کلان تر به موضوع نگاه کنیم، یکی از کارکردهای مهم این شورای های راهبری در  استان‌ها، تقویت پایگاه های مردمی دولت و ایجاد همگرایی بیشتر میان گروه‌های حامی است. باید منتظر ماند و دید که آیا در مقام عمل این شوراها قادرند از وسوسه سهم خواهی‌ها و تمامیت خواهی در تصاحب پست ها و رویکردهای ضد توسعه‌ای گذر کنند و تبدیل به بستری برای همدلی و همگرایی بیشتر و میدان دادن به نیروهای توانمند و توسعه گرا شوند یا خیر؟!