خبرگزاری کردپرس _ فرایند انتصاب مدیران در کرمانشاه طی این سال‌ها آنقدر دامنه و ابعاد گسترده‌ای به خود گرفته که بیشتر به یک فستیوال جذاب شبیه است تا یک شطرنج حساب شده.

فستیوالی که نمایندگان، احزاب و گروه های مختلف، رسانه‌ها و حتی فعالان مجازی دوست دارند در آن نقش‌آفرینی داشته باشند و گزینه‌های موردنظر خود را بر صندلی‌های مدیریتی استان بنشانند.

در پایان این فستیوال جذاب هم معمولا این افراد و گروه‌هایی که در فرایند انتصاب مدیران کلیدی دخالت عملی داشته اند، با فرافکنی شخص استاندار را مسئول پاسخگویی به بیکاری و رکود استان و فراری شدن سرمایه‌‌گذارها و کارآفرینان از کرمانشاه می‌دانند.

وسیع‌ترشدن دامنه نیروهای اثرگذار بر فرایند انتخاب مدیران و کشاندن حاشیه‌های پیرامونی آن به سطح جامعه و فضای مجازی آسیب‌های خاص خود را دارد. این رویکرد بیش از آنکه به گره‌گشایی در مسیر توسعه کمک کند، به پیچیده‌تر شدن و حتی ناکامی پروسه تحول و تغییر منجر می‌شود.

اگر نگاهی به عملکرد استانداران موفق کرمانشاه در دولت‌های مختلف بیاندازیم یکی از ویژگی‌های اصلی آن‌ها، اقتدار نسبی‌ها در برابر فشارهای بیرونی برای عزل و نصب مدیران استان بوده است.

البته برخی مدیران ارشد هم طی این سال‌ها برای راحتی کار خویش با خواسته‌های افراد و گروه‌های ذی‌نفوذ کنار آمدند و مدیران دلخواه آن‌ها را به کار گماشتند ولی این راحتی کار، به قیمت از دست رفتن منافع کلان توسعه ای استان به دست آمد.

سرنوشت هر مدیر ارشدی را نحوه انتصابات و اولویت‌های توسعه‌ای او رقم می‌زند. در صورت تداوم فضای فستیوالی، امکان بکارگیری نیروهای کارآمد و تحول‌آفرین در پست‌های مختلف و ایجاد تغییر مثبت، دشوار می‌شود. و بیش از هر چیز این فضا به توسعه کرمانشاه لطمه می‌زند.