سلب حق نمایندگی سه تن از نمایندگان پارلمان ترکیه و دستگیری و بازداشت آنان واکنش های مختلفی را در جامعه بین المللی و محافل سیاسی داخل ترکیه داشت. سیاستی که از نوامبر 2016 با دستگیری و زندانی کردن اعضای حزب کردی دموکراتیک خلق ها (HDP) به خصوص صلاح الدین دمیرتاش و فیگن یوکسکداغ روسای مشترک این حزب آغاز شده بود با برکناری شهرداران کرد و تعیین سرپرست ادامه پیدا کرده و اکنون با سلب حق نمایندگی لیلا گوون و موسی فاریس اوغولاری از حزب HDP و انیس بربر اوغلو از حزب جمهوری خواه خلق ترکیه (CHP) به نوعی دامنه شمول خود را توسعه داده است و در حال هدف گرفتن کل اپوزیسیون است.

در کنار تمام حواشی و واکنش هایی که این اقدام سیاسی در پی داشت یک موضوع بسیار قابل تأمل است و آن آزادی انیس بربراوغلو 24 ساعت بعد از بازداشت موقتش و صدور مرخصی برای وی به دلیل تهدید پاندمی کرونا در زندان بود. وکیل بربراوغلو 24 ساعت بعد از انتقال وی به زندان با انتشار خبر آزادی اش عنوان کرد: «بربراوغلو به دلیل تهدیدی که ویروس کرونا در زندان ها ایجاد می کند با صدور مرخصی از زندان آزاد شده و به احتمال زیاد آخر جولای 2020 در صورت رفع تهدید کرونا به زندان بازخواهد گشت».

بربراوغلو نماینده استانبول در پارلمان ترکیه از CHP در حالی آزاد می شود که دو نماینده حکاری و دیاربکر که همزمان با وی دستگیر و زندانی شده بودند همچنان در زندان به سر می برند. در حالی که پاندمی کرونا به صورت یکسان در حال تهدید زندانیان در ترکیه است این سوال پیش می آید که چرا نماینده ترک CHP به خاطر این ویروس از زندان آزاد شده است ولی نماینده های کرد HDP در زندان مانده اند؟ آیا کردها کرونا نمی گیرند؟ یا این که مسئله بین ترکی و کردی بودن حزبی است که این افراد به آن وابسته هستند؟ این ها تماماً سوال هایی هستند که پاسخ روشن و واضحی برای آنان وجود دارد، تنها کافیست به عمق قطب بندی، تبعیض و نگاه نژادپرستانه دستگاه قضایی و حاکمیت سیاسی ترکیه نگاه کرد.

خبرگزاری کردپرس/سرویس ترکیه