خبرگزاری کردپرس _ کرمانشاه، یکی از استان های شگفت انگیز ایران است به گونه ای که از دیرباز به آن لقب "هندوستان ایران" را داده اند، استانی که به اعتقاد بسیاری مردم شناسان، بهشت مردم شناسی در ایران و نهمین شهر پر جمعیت و یکی از کلان‌ شهرها ایران می‌باشد. و همچنین بزرگترین شهر کردنشین و مهمترین شهر در منطقه مرکزی غرب است. کرمانشاه از شهرهای تاریخی و فرهنگی برجسته به شمار می‌رود و پیدایش آن به سده چهارم میلادی باز می‌گردد و از آن دوران تا حمله اعراب به ایران به عنوان دومین پایتخت ساسانیان مورد توجه حکومت بود. در دوران سلجوقیان در قرن یازدهم میلادی کرمانشاه به عنوان شهر ارشد کردستان انتخاب شد.

در طی چندین سال اخیر وقتی به استانهای همجوار کرمانشاه که روزگاری جزءاین استان بوده اند؛ نگاه می کنیم، به وضوح می بینیم که در حوزهای مختلف چگونه پیشرفتهای زیاد کرده اند و با برنامه ریزی های صحیح در زمره ی شهرهای مهم ایران و حتی جهان قرارگرفته اند. به طور مثال شهرسنندج بعنوان شهر خلاق موسیقی از طرف سازمان یونسکو را بدست اورد و شهر همدان نیز جز شهرهایی است که کم کم به قطب گردشگری وصنایع دستی مورد توجه جهان قرارگرفته است.

و اما استان کرمانشاه باتوجه به قدمت شهری و روزگای بعنوان یکی از شهرهای مهم در سطح غرب ایران و خاورمیانه شناخته میشد. اکنون در تورم، فلاکت، بیکاری در سطح کشور رتبه تک رقم را دارا است. وقتی خواستم کرمانشاه را با یکی از شهرهای کشور دیگر مقایسه کنم به ناگاه یاد یکی از شهرهای ونزئلا افتادم که این شهرنیز از تورم، فلاکت، بیکاری رتبه اول جهانی را داراست که با شهر کرمانشاه خواهرخواندگی خوبی برای هم می باشند شاید مسئولین تکانی به خود بدهند. کرمانشاه با وسعت و موقعیتی که دارد می تواند از جمله شهرهای پیشرفته در حوزهای مختلف شهری در جهان باشد اما متاسفانه تا کنون بدلیل محرومیت و نبود انسجام در بین شهروندان و مسئولین به قعر جدول از لحاظ کیفیت زندگی اولیه در میان شهر های ایران قرارگرفته است.

امروزه بسیاری از شهرهای جهان چون لندن، پاریس، توکیو، بارسلون، کپنهاگ، وین و استانبول پس از دهه ها تلاش جهت توسعه صنعتی و اقتصادی، در صدد رجعت و چرخش فرهنگی به سمت و سوی شهرهای خلاق هستند. شهرهایی که از ظرفیت لازم برای تقویت حضور جامعه و رشد فرهنگ برخوردار باشند. از جمله این ظرفیت ها، فضاهای عمومی است. فضاهایی که در مقام یک مکان، متن و محرک، هر روزه مفاهیم، تجربیات، خاطرات و واحد پایه زندگی عمومی شهرها به شمار می آیند و به خلق و تولید ذهنیت مشترکی از قواعد زندگی اجتماعی، بازتاب عقاید و ارزش های شهر و جامعه و برساخت فرهنگ کمک می رسانند.

کرمانشاه با یک مدیریت شهری منسجم می تواند در زمره بهترین شهرها از لحاظ شهر خلاق اقوام و مذاهب، فرهنگی و گردشگری و ...، و نیز در حوزهای های کشاورزی و دامپروری که نمونه آن روغن کرمانشاهی و شیرین های متنوع که در سطح کشور مشهور است. می تواند جزء شهرهای پیشرو دراین زمینه ها در جهان قرار گیرد. این امر مهم با استفاده از توانها و نوع مدیریت شهری امکان پذیر است.

یکی دیگر از مهمترین مزیت های این شهر چند قومیتی آن می باشد که در ایران بعنوان هندوستان کوچک معرفی شده است که تاکنون نتوانسته ایم از آن بهر ببریم و بعضا همین چند قومیتی و مذهبی باعث اختلافات زیادی شده است و تاثیرات زیادی در عدم توسعه استان گذاشته است که نمونه آن متاسفانه در سطح انتخابات شورای شهر ومجلس به دید قومیتی ومذهبی به آن نگاه می کنند و بعضا افرادی به شورای شهر و مجلس راه پیدا می کنند که با این نگرش منتخب مردم می شوند. که یکی از چالش های شورای شهر، انتخاب شهرداران است که همیشه یکی از شهرهایی که با حاشیه های فراوانی روبرو گردیده است و این فقط در شهرداری و شورای شهر نیست در کلیه ادارات نیز به طور محسوس دیده می شود و بعضا استانداران نیز با تحت فشار قرارگرفتن نمایندگان مجلس موجب تنش های در مدیریت استان می شوند که به دلیل این اختلافات از گزینه های غیر بومی برای پست های کلیدی استفاده بکار گیری می شوند.

همه باید بدانیم که یک این مزیت می توانست تبدیل به یک راهکار مثبت منجر شود که باعث پیشرفت و توسعه استان گردد که این شهر با این مشکلات مواجه نگردد. از جمله مشکلاتی که این روزها می توان به عینه دید. اختلافات شورای شهر، انتخاب شهردار، منوریل کرمانشاه، تله کابین طاقبستان، و عدم توسعه یافتگی محلات کرمانشاه و پروژه های نیمه کاره را دید و متاسفانه مدیران استان نیز جهش رویه پیدا کرده و به طرح های مانند ساخت پتروشیمی در استان و شهرستان های کرمانشاه روی آورده اند که هیچگونه همگنی با این استان و شهرستان های آن ندارد که با همین سرمایه گذاری در این بخش آن را به در بخشهای کشاورزی و دامپروری و مدیریت شهری هزینه کرد که هم بیشتر مشکلات مردم حل گردد.