کردپرس- چند سالی است جشنوارۀ شعر کُردی کودک، در میان استان‌های کُردنشین به نام «ایوان غرب» جلوۀ فرهنگی ویژه‌ای بخشیده است. این شهر که جمعیت غالبش را کُردان کلهر تشکیل می دهند، از گذشته های دور مأمنی برای اهل فرهنگ و هنر بوده و می توان بارزترین نمونۀ شخصیت های ادبی تاریخی اش را «شاکه» و «خان منصور» دانست.
از سویی مردمان بافرهنگ کُرد، نیاز ویژه ای به شکل گیری پاتوق های دائمی ادبیات دارند. اگر چه در دنیای امروز با حضور اپلیکیشن ها این پاتوق ها عموماً رنگ و رویی غیر دولتی و مجازی به خود گرفته اما همچنان نقش دولت ها در همراهی با جریانات فرهنگی امری انکار ناپذیر است. اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام با فهم زیرکانه از جریان سازی فرهنگی، توانسته است به این بزم دوسالانۀ پویای هنری جلوه‌ای متفاوت ببخشد.
درک متولیان فرهنگی از ضرورت‌های مردمان فرهنگ دوست در استان ایلام قابل تقدیر است و می تواند چراغ راهی برای سایر استان‌ها باشد. چرا که توجه به این مهم از سوی متولیان فرهنگی در مناطق دیگر می تواند ضمن احیای باورمندی های فرهنگی، به ایجاد روابط تازه بین مردم فرهنگ‌دوست ومتولیان و مؤثران دولتی کمک‌های شایانی نماید. این خلاء در استان کرمانشاه به وضوح دیده می‌شود.
بستر این کار شایسته را چهره‌های فرهنگی و ادبی این شهرستان فراهم آورده اند. شاعران توانمند، پژوهندگان شایسته و سایر اهل هنر در این شهرستان، مهمترین عامل ایجاد و در نهایت، بقا و ماندگاری این حرکت بزرگ فرهنگی‌اند. این دوره تیم برگزار کنندۀ جشنواره کمی متفاوت از سالهای قبل بود.
امسال با وجود اینکه لطف این عزیزان شامل حالم شد، اما سعادت همراهی نداشتم و نمی توانم به عنوان یک ناظر فرهنگی به دست اندرکاران، نمره‌ای بدهم اما ظواهر امر نشان از برپایی باشکوه این مراسم داشت. این جشنواره در غیبت برخی از چهره‌های نام‌آشنای فرهنگی این شهر برگزار شد. یقین می دانم که اگر آنان هم به مدد می آمدند، کارها بسامان تر می شد.
در هر صورت به بانیان این حرکت سازندۀ فرهنگی «دست مریزاد» می گویم و امیدوارم که برای دوره‌های بعد، مردم فرهنگ‌دوست ایوان غرب برای مانایی این کار که شناسنامۀ فرهنگی شهرشان محسوب می شود، پیشقدم شوند و نگذارند این چراغ امیدبخش فرهنگی در خاک زرخیز «ایوان غرب» خاموش شود.