خبرگزاری کردپرس _ آخرین بارهایی که اسماعیل خان مسقطی را از نزدیک دیدم، اواسط سال های دهه 80 بود. درست یکی دو سال قبل از مرگ این هنرمند. آن ایام هرچند وقت یکبار، همراه با دوستان روزنامه نگار به شوق دیدن اسماعیل خان، سری به سفره خانه سنتی ایران زمین می زدیم. او برای ما تاریخ زنده شهر کرمانشاه بود. هنرمندی که بیش از 6 دهه با ترانه های زیبایش دل های مردم را شاد کرده و برای آن ها خاطره های بسیار آفریده بود. و او آن شب ها با آن صدای خسته و خش دارش با چه حس و حال غریبی، ترانه های «کچه کچه» و «تاتی مارگستم» را می خواند. هنرمندی خسته از نامرادی های روزگار که دوست داشت تا آخرین نفس، شادی آفرین محفل همشهری هایش باشد.

اسماعیل خان متولد اول فروردين سال 1301 بود و درست 86 سال بعد در همان روز با این شهر و دیار وداع کرد. مسقطی فرزند نوروز و بهار بود و با کیمیای ساز و آوازش غم های کرمانشاهی ها را به شادی تبدیل می کرد.

اسماعیل خان در دوران خودش یک نوازنده و آهنگساز بسیار چیره دست بود که به هنر خوانندگی هم آراسته بود و از همه مهم تر فولکلور کردی منطقه کرمانشاه را خیلی خوب می شناخت. همه این ویژگی ها دست به دست هم داده بود و از او یک هنرمند خاص و تکرارناشدنی ساخته بود. او سابقه همکاری با رادیو ارتش، رادیو کرمانشاه و ارکستر معروف رادیوکردی و ساخت آهنگ های زیبا برای هنرمندان بزرگی مانند حشمت الله لرنژاد، اسماعیل سابور، اسماعیل پیرخدری، اصغر ایمانی، منوچهر طاهرزاده و هاشم ربیعی را در کارنامه هنری خویش دارد. خیلی ها با شنیدن ترانه های ماندگار اسماعیل خان مانند «کچه کچه»، «په پو سلیمانی» و «تاتی مارگستم»، «هه‌ناری ناری»، «هر امشو میوانم»، « پشیمانم کردی»، «دلم تنگه و ناشاده»، «کمره کمره» و ... دنیایی از خاطره برایشان زنده می شود.

نام اسماعیل خان مسقطی با کرمانشاه پیوند ابدی خورده و بخشی جدایی ناپذیر از تاریخ اجتماعی و هنری این شهر در دوران معاصر محسوب می شود و بخش مهم و البته شیرینی از خاطرات نسل قدیم کرمانشاه را تشکیل داده است. او همیشه مردم را شاد می خواست.

اسماعیل خان مسقطی بیش از60 سال با هنر خود برای کرمانشاهی ها شادی و خاطره های زیبا آفرید ولی دریغ از یک خیابان، کوچه، گذر و یا یک مکان فرهنگی در این کلانشهر کرمانشاه که به نام این هنرمند نجیب و دوست داشتنی مزین شده باشد. البته با همه این نامهربانی ها او همچنان در دل های کرمانشاهی ها زنده است و اصل هم همین است چرا او هنرمند مردم بود، نه مسئولین. در بهار غمگین یادی کنیم از این هنرمند شادی آفرین.

از او هزاران یاد باد

روحش شاد و یادش گرامی