به گزارش کردپرس، جدید ترین رمان اورهان پاموک نویسنده اهل ترکیه به نام شب های وبا، در ماه مارس منتشر شد. این رمان به وسیله انتشارات «یاپی کرِدی» منتشر شده و نوشتن آن چهار سال زمان برده است است. به گزارش روزنامه جمهوریت شب های وبا یک رمان سیاسی - عاشقانه است با روایتی از سال های ۱۹۰۱ که در جزیره مینگر، ۲۹ مین استان امپراتوری عثمانی رخ می دهد.
به گزارش خبرگزاری T24 اورهان پاموک با شرکت در یک مصاحبه ویدئویی به پرسش های «مراد صابونجو» خبرنگار T24 پاسخ داد. او در پاسخ به پرسش آیا خوشحال هستید گفت: "متاسفانه من خوشحال نیستم، من هم مثل میلیون ها شهروند ترکیه به دلیل فضای سیاسی ای که در آن زیست می کنیم خوشحال نیستم و آرامش ندارم."
او با انتقاد از وضعیت آزادی بیان در ترکیه گفت: "درست است که یک دولت باید کسانی را که کودتا می کنند مجازات کند اما اینگونه که می بینید زندان ها لبریز شده اند، و با گذشت ۵ سال هیچ نرمی و آرامشی به وجود نیامده است. بر عکس پیچ های جامعه دارند هر روز محکم تر می شوند. روزنامه نگار یا هر کسی که از حکومت انتقاد می کند به بهانه ای به زندان می افتد. نقض آشکار قانون اساسی دارد آرام آرام حکومت ما را به سمت یک خودسری سیاسی سوق می دهد. از این بدتر ، آنها می خواهند قانون اساسی را تغییر دهند چون خودشان متوجه این خودسری شان شده اند و متاسفانه اسم این کارها را هم اصلاحات می گذارند. درست است که مردم خواهان آزادی و دموکراسی بیشتری هستند اما من هم مانند خیلی های دیگر نمی توانم این وعده های اصلاح را باور کنم. این روزها ضرب و شتم و ساکت کردن روزنامه نگارانی که حکومت نمی تواند با قوانین موجود آنها را بترساند، مد شده است. وقتی هم که به رهبر اوپوزیسیون، کمال قلیچدار اوغلو حمله کردند جنایتکاران توسط دولت و سیاستمداران دیگر محکوم نشدند. در چنین شرایطی، آیا می توانید بگویید من خوشحالم و زندگی زیباست؟"
پاموک ادامه داد: "امروز برای خوشحال یا راضی بودن در ترکیه، یا باید احمق باشیم یا بی فکر و خیال یا خودخواه و بی وجدان. این حکومت هم هیچ هدفی برای راضی یا خوشحال کردن این جامعه ندارد."

پاموک در پاسخ به پرسش "برای امیدوار بودن در این جامعه چه باید کرد؟" گفت: "اسم های احمد آلتان -دوست رمان نویسم- صلاح الدین دمیرتاش، و عثمان کاوالا به سمبل جسارت تبدیل شده اند. وقتی انسان های جسور ترکیه در زندان خوابیده اند؛ وقتی این انسان های منتقد صریح، و همه روزنامه نگاران منتقد دیگر در زندان ها رها شده اند، وقتی انسان های بی شماری از زندان آزاد نمی شوند و زندان ها را پر کرده اند، امکان این که خودمان را خوب و امیدوار حس کنیم وجود ندارد. امکان بازگشت به شرایط عادی وجود ندارد."