خبرگزاری کردپرس _  سنت تغییر مدیران در آغاز به کار دولت‌ها یک رویه جا افتاده و پذیرفته شده است و بی گمان دولت پزشکیان هم چنین خواهد کرد. با احترام به این حق اولیه، در مورد چگونگی و کیفیت این تغییرات و ویژگی‌ها و توانمندی‌های مدیران، می توان با تصمیم گیران دولت جدید به اما و اگر پرداخت.

 بر همگان روشن است که استان های غرب کشور و به ویژه کرمانشاه از ظرفیت‌ها و فرصت‌های ممتاز و تحول آفرینی در حوزه‌های مختلف گردشگری، تجارت و بازرگانی، کشاورزی و حتی صنعتی برخوردار هستند و بی تعارف بگوییم؛ شرط اولیه فراهم شدن بسترها برای استفاده از این ظرفیت‌ها و فرصت‌های متنوع و تحول‌آفرین، انتخاب استاندارانی است که از سواد توسعه‌ای و مدیریتی قابل قبولی برخوردار باشند و نسبت به این ظرفیت ها به صورت میدانی اشراف کامل داشته باشند. مدیرانی که بدانند چگونه از ظرفیت همجواری با بخش‌های عربی و کردی عراق برای توسعه و اشتغال استفاده کنند و این استان‌ را از یک معبر ترانزیتی کالا و مسافر به مقصدی دائمی برای گردشگران و جایگاهی برای تولیدات صادرات محور و با ارزش افزوده بیشتر تبدیل کنند. و برای حوزه صنعت و کشاورزی طرح و برنامه های تحول آفرین داشته باشند. مدیرانی که دغدغه کرمانشاه و جایگاه ازدست رفته اش را داشته باشند.

کرمانشاه نیازمند استاندارانی است که دارای یک ذهنیت و شناخت دقیق و همه جانبه از فرصت‌ها و ظرفیت‌های موجود باشند و بتوانند فضا و بستر لازم را برای فعالیت و پویایی بیشتر برای فعالان حوزه های مختلف فراهم کنند. انتخاب مدیران غیربومی، ناآشنا و غریبه با توسعه و الزامات آن، دردی را از این دیار دوا نخواهد کرد و کرمانشاه هم فرصتی برای آزمون و خطا و فرصت سوزی ندارد. طی این سال ها بودند استاندارانی غریبه‌ با کرمانشاه، که در اواخر دوران صدارتشان ادعا می کردند؛ تازه فهمیدیم که برای کرمانشاه چه باید کرد ولی افسوس ... ؟!

ناگفته پیداست مدیرانی که سهمیه باندها و محافل قدرت درون استانی و برون استانی هستند بیشتر دغدغه تقسیم پست ها، رانت ها و فرصت ها میان حامیان خود را خواهند داشت تا دغدغه توسعه و اشتغال جوانان کرمانشاهی و بهبود معیشت مردم.

در این میان امیدواریم تصمیم گیران دولت پزشکیان اسیر فشار باندهای قدرت، فرصت طلبان و مهره های سوخته و آزمون پس داده نشوند و فضا را برای نقش آفرینی نیروهای دغدغه مند، توانمند و بومی استان فراهم کنند.