خبرگزاری کردپرس _ کرمانشاه یکی از شهرهای ایران است که به لحاظ توپوگرافی و موقعیت جعرافیایی در مکانی فوق‌العاده پایه گذاری و گسترش پیدا کرده‌است. وجود کوه زیبای طاق بستان در شمال ، پراو در شمال شرقی و سراب قنبر و تپه هایش در جنوب این شهر زیبایی خاصی به این شهر داده است.

تفکرات و نگاه دور اندیشی بزرگانی چون مهندس رئوفی و مهندس شهرستانی بلواری را در مسیر طاق بستان به سمت مرکز شهر بنا نهاد که پس از گذشت سال‌ها هنوز یکی از زیبا ترین و بی ترافیک ترین بلوارهای ایران است. کرمانشاه سال‌ها است روی خوش به خود ندیده است و روح این شهر از هویتش دور شده است.

هر ساله نماد بهار در کرمانشاه رنگ آمیزی تکراری جدولها و المان هایی بدون هیچگونه تناسبی با فرهنگ و هویت کرمانشاه بوده است. این رنگ آمیزی مانند آرایش غلیظ و غیرحرفه‌ای است که روی یک صورت مریض و رنگ پریده کشیده شده باشد.

چند سالی است داغ سنگین دیگری بر دل شهر کرمانشاه نشسته است و پایه‌های مونوریل نمادی از پروژهای شکست خورده و غیر اصولی آیینه دقی برای مردم شده است. این چند سال پایه‌های مونوریل را یکبار، بزن می‌زنند، یک سال موکت کاری می کنند و یکبار رنگ می کنند. این پایه‌ها آنقدر روی اعصاب مردم کرمانشاه است که اگر روکش طلا هم بشوند نمی تواند به این شهر زیبایی بدهد.

اگر نگاهی به سایت شهرداری شهرهای دیگر بیندازید متوجه خواهید شد که برای طراحی المان، سفرهای نوروزی، طراحی دیوار و زیبا سازی شهر همواره فراخوان طرح ایده و اجرا می دهند که وزن داوران این جشنواره ها نمایانگر میزان اهمیت زیبایی در این شهرها است.

کرمانشاه زمانی زیبا خواهد شد که برای طراحی، تصویرسازی، المان سازی و زیبا سازی آن به جای پیمانکار؛ موزاییک کار و جدول گذار از اساتید هنری، معماری و گرافیک این شهر و حتی کشور بهره بگیرید. کرمانشاه زمانی زیبا خواهد شد که از زباله و نخاله پاک شود، از زباله گرد و متکدی خالی شود، خیابان‌هایش عاری از چاله‌ها و دست‌اندازها شود، نمادهایی در این شهر نصب شود که با هویت و فرهنگ مردم این دیار هم خوانی داشته باشد.