سرویس کرمانشاه _ همانطور که پیش بینی کرده بودیم و در یادداشتی، چند روز پس از انتصاب دکتر پزشکیان به عنوان رئیس جمهور دولت چهاردهم نوشتیم، انتخاب استاندار کرمانشاه همچون همیشه به خارج از استان کشیده شد. معرفی چهره‌ها و نفرات از سوی ستاد و کمیته و گروه‌ها بی‌فایده بود و دکتر سعیدی و دکتر معصومی هر چقدر که در پزشکی تیغ برا و شفابخشی دارند در سیاست تیغشان کند و ناکارآمد بود. این عزیزان که بیش از دو دهه است که از تمامی کارهای سیاسی و اجتماعی دور بوده و هیچ حرکت سیاسی اجتماعی را انجام نداده بودند این بار به واسطه رفاقت و نزدیکی که با دکتر پزشکیان داشتند جلو آمدند.

پس از انتخابات دکتر پزشکیان به عنوان وفاق ملی عرصه را بر اصلاح طلبانی که برای رای آوردن او تلاش کرده بودند تنگ کرد و کسانی را در بین وزرا و استانداران و مدیران ارشد استان‌ها جای داد که تا شب قبل از انتخابات هر آنچه دلشان می‌خواست به دکتر پزشکیان و تیم همراهش می‌گفتند.

در کرمانشاه به واسطه عدم توان سیاسی روسای ستاد، زور نمایندگان و دیگر گروه‌ها چربیده و انتخاب مدیران ارشد و دیگر مدیران را از کسانی که برای رای آوردن آقای پزشکیان هر آنچه در چنته داشتند رو کردند را گرفته است. اصرار و پافشاری روسای ستاد کرمانشاه بر چند گزینه برای استانداری کرمانشاه که عدم پذیرششان محتمل بود، با تنگ کردن حلقه نزدیکان فرصت برند سازی را از جوانان و میانسالانی گرفت که می‌توانستند در این برهه خودشان را به بدنه دولت تزریق کنند.

بر خلاف دولت‌های اصولگرایان که هیچ جناح دیگر و گاهی خود اصولگرایان را هم بازی نمی‌دهند، اطلاح‌طلبان با عناوینی همچون دولت اعتدال و حالا وفاق ملی عرصه را به تیم اصولگرایان واگذار می‌کنند.