خبرگزاری کردپرس _ در یک دهه گذشته به بهانه‌های مختلف جشنواره‌هایی در اقصی نقاط استان کرمانشاه برگزار شده است. هرچند این جشنواره‌ها در چند سال اخیر هرچندکمرنگ ومحدود،اما مجدداً شاهد رونق گرفتن این جشنواره‌ها هستیم. این جشنواره‌ها با رویکرد گردشگری رویداد محور اکثراً در روستاها و شهرستان‌های استان کرمانشاه برگزار می‌شود.

یکنواختی و یکدست بودن این برنامه‌ها هرچند قوی هم که باشد می‌تواند آفتی برای خرده فرهنگ‌های محلی در کرمانشاه باشد. “همگن‌سازی فرهنگی” فرایندی است که طی آن فرهنگ‌های مختلف به سمت یک فرهنگ واحد یا همگن،همگرا می‌شوند. این فرایند به دلایل مختلف از جمله: جهانی شدن، گسترش رسانه‌های جهانی، مهاجرت و سیاست‌های فرهنگی دولت‌ها رخ می‌دهد. یکی از مهم‌ترین پیامدهای این فرایند تهدید جدی برای بقای خرده فرهنگ‌هاست.

استان کرمانشاه را می‌توان به جرات یکی از متنوع ترین استان‌های کشور در حوزه فرهنگی، هنری، قومی و مذهبی برشمرد. حتی در یک دهستان که شامل چند ده و روستا می‌شود تفاوت‌های فرهنگی و قومیتی وجود دارد. اجرای برنامه‌های فرهنگی، هنری در رویدادهای محلی اقصی نقاط استان به یک گروه و  عدم استفاده از هنرمندان،شخصیت‌های فرهنگی، پوشش، موسیقی و حتی هلپرکه مخصوص آن منطقه آفتی است که به آن خواهیم پرداخت.

افراد در جوامع همگن سازی شده احساس می‌کنند که باید برای پذیرفته شدن از فرهنگ اصلی خود فاصله بگیرند و به فرهنگ قالب بپیوندند. با گسترش فرهنگ غالب- فرهنگی که بیشتر مورد استفاده و نمایش قرار می‌گیرد- ارزش‌ها، باورها و آداب و رسوم محلی به تدریج فراموش شده و جای خود را به فرهنگ غالب می‌دهند.

با کاهش تقاضا برای محصولات و خدمات فرهنگی محلی، تولید کنندگان و هنرمندان محلی با مشکل جدی مواجه می‌شوند و لاجرم اقدام به تغییر سبک کار خود برای دیده شدن می‌کنند. همگن‌سازی فرهنگی به راحتی موجب تغییر در سبک زندگی به سمت سبک زندگی غالب می‌شود. حتی این فرایند می‌تواند زبان‌های محلی را به حاشیه براند و گویش‌های رنگارنگ زبان کردی را در معرض خطر انقراض قرار دهد.

خرده فرهنگ‌ها معمولاً خاستگاه ایده‌های نو و خلاقانه هستند با از بین رفتن آنها خلاقیت و نوآوری نیز در جامعه کاهش می‌یابد. قرار نیست ما گروه‌های موسیقی هلپرکه و برنامه‌هایی که برای اورامانات داریم را بیاوریم با همان لباس گویش و فرهنگ به عنوان جشنواره فرهنگی هنری در قصر شیرین، سنقر، کنگاور و … به نمایش بگذاریم و بالعکس.

تمرکز جشنواره‌هایی که امروز به بهانه محصولات کشاورزی در هر کدام از مناطق روستایی کرمانشاه برگزار می‌شود می‌تواند بر فرهنگ، آیین، رسوم، غذا، خوراک و هنر همان منطقه تاکید کند. محصولات کشاورزی ارائه شده در حاشیه این جشنواره‌ها نه تنها به صورت خام بلکه می‌تواند به صورت فرآوری شده، مورد استفاده قرار گرفته درخوراک و آجیل باشد.

گردشگرانی که برای دیدن این جشنواره‌ها می‌روند به امید دیدن تنوع فرهنگی و آشنایی با فرهنگ و رسوم بخش‌های مختلف استان می‌روند اما با همان اجرای تکراری روبرو می‌شوند.

امیدواریم مدیران فرهنگی استان که متولی و بانی برگزاری این چنین جشنواره‌هایی هستند در راستای اعتلای فرهنگ بومی محلی استان گام بردارند نه اینکه با هر گامشان بخشی از فرهنگ را به نابودی بکشانند.