لباس و پوشش هر قوم پرچم و نشان هویت آن در طی سالیان دیرین دور و نزدیک بوده است و به نوعی توتمی مقدس و بازمانده از نیای اساطیری هر قومیتی ست لذا چنانکه اگر پیامی ناصواب در این پیرامون ارسال گردد اولین بازخورد آن واکنش های ملی و قومیتی خواهد بود که این مهم هم می تواند صاحبان رسانه را پیرامون دقت در ارسال پیام هوشیار کند و هم دیگرانی را برای تحریک قومیت ها و تحریف پیام رسانه ای مقابل.
اما مسئله خطیر اینجاست که چرا و چگونه کلیپ منقطع برنامه ای که دو سال پیش پخش شده است به ناگاه در رسانه های غیر رسمی "برجسته سازی" می شود و نمایندگان مجلس و عقبه و بدنه ی جامعه و سلبریتی ها نیز گرفتار در "مارپیچ سکوت" شده و هر کدام فارغ از تحلیل چرایی این انتشار به بیانیه و تقبیح ماجرا می پردازند!
بهر روی کسی در تقبیح توهین به پوشش و زبان قومیت ها شکی ندارد و این رخداد از جانب هر تریبونی محکوم است
اما نکته ی ناپیدای ماجر اینجاست که
الف. توهینی صورت گرفته است؟
و
ب. اگر چنین بوده است چرا پس از دوسال تازه فیل رسانه ها یاد هندوستان نموده است؟
جواب سوال یکم را نمیت وان صریح داد که صراحت در این پیرامون بسته به وهن دانستن شغل شریفی ست که چه بسا از حلال ترین های امروز جهان باشد اما اینکه چرا این پرسش توهین تلقی میشود بیش از آنکه بسته به متن پرسش باشد بسته به بستر انتقال آن است!
صداوسیما ج.ا.ا در طی سالهای اخیر با سیاست های ایدئولوژیک رسانه ای عملا با اعتماد زدایی از خویش خود را به یک دیگری در برابر خیل زیادی از مردم بدل نموده و به جای آنکه مردم و مخاطبین آن را یک رسانه ملی بدانند آن را یک رسانه ای صرفا ایدئولوژیک شمرده و به تعبیری از خود و خودی نمی دانندش که با این پیش فرض بدیهی ست در این بستر هر پیامی که از رسانه منتشر گردد کمتر با حسن نیت دریافت و تحلیل میگردد!
اما پرسش دوم و مهتر این است که چرا پس از دوسال و چرا به صورت منقطع این کلیپ منتشر می شود.
چنانکه همان شخص مصاحبه شونده هم در صفحه رسانه ای خویش به این تقطیع و تحریف معترض میگردد؟
این "برجسته سازی" را در این روزهای کشاکش درگیری های منطقه و برد رسانه ای ایران در توقیف کشتی کره ای و رزمایش های اخیر نمیتوان اتفاقی دانست.
بهرحال "برجسته سازی" این ماجرا عملا موجب شد که برای برهه ای افکار عمومی از بازنمایی رسانه ای مقتدرانه ی ایران پیرامون اتفاقات منطقه ایی به سمت دیگری رفته و به ورطه ی مسائل قومیتی منحرف گردد.
بهر روی بایسته و شایسته است که "دنبال کننده داران" مجازی و صاحب رسانه ها پیش از انتشار عکس خویش با لباس کردستانی بیشتر در بسترهای حادث این ماجرا ژرف اندیشی نمایند.
ورنه بر هیچ انسان عادل و عاقلی پوشیده نیست که دست کم در قبال اهالی شریف کردستان و قومیت های ایرانی کرد هیچ مادری دلسوز تر از ایران در طول تاریخ نبوده است.
ایران نه تنها یگانه مادر بلکه یگانه دامن پناه این فرزندانش در قبال کج رفتاری های چرخ از جنگ های عثمانی گرفته تا نامردی های صدام و جنایت های داعشی ها بوده و هست. و کما اینکه این فرزندان وفادار نیز هم در ناخوشی ها روزگار همچنان بسته ی مهر مادر خویش مانده و هستند.
نظر شما