به گزارش کردپرس، سالها روسای جمهور آمریکا به حرف های رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه در سفرهایش به واشنگتن گوش می کردند. اردوغان با جورج بوش، باراک اوباما و دونالد ترامپ رابطه ای برقرار کرد که او را از پیامدهای اقداماتش مصون می کرد. اما این رابطه با انتخاب جو بایدن به عنوان رییس جمهور جدید آمریکا که اردوغان واقعی را به خوبی می شناسد و نمی خواهد فریب حرفهایش را بخورد پایان یافته است.

مهم تر از همه، ترکیه در یک دهه اخیر نه تنها بخش بزرگی از همراهی کنگره، پنتاگون و جامعه امنیتی آمریکا را از دست داده است بلکه همراهی با کردها در آمریکا بیشتر شده است. عموما، از کردها در آمریکا به عنوان قهرمان و پیشرو یاد می شود در حالی که به اردوغان به عنوان آدمی فاسد و مستبد نگاه می شود. علاوه بر آن، آدم هایی مانند جیمز جفری از مقام خود کوچ کرده اند. مقامات منطقه ای معمولا اشاره می کردند که جیمز جفری بیشتر از همه طرفدار ترکیه بود و حتی بیشتر از دیپلمات های ترکیه به مماشات درباره منافع ترکیه تمایل داشت. با رفتن جیمز جفری، لابی ترکیه در وزارت خارجه آمریکا نیز از هم پاشیده است. انتصاب برت مک گورک به روشنی نشاندهنده تغییر در دیدگاه است.

با این همه، دو مشکل وجود دارد. اول این که صدمه ای که با دادن چراغ سبز ترامپ و جفری به ترکیه و خیانت به کردها به بار آمد در دوران جو بایدن نیز ادامه خواهد داشت و نمی توان به آسانی آن را ترمیم کرد. دوم این است که پ.ک.ک به عنوان یک سازمان « تروریستی» محسوب می شود. فارغ از این که این تعریف در 25 سال پیش درست بوده یا غلط، امروز هست. بایدن به جای این که این برچسب را بردارد، احتمالا جانب هر دو را در نظر خواهد گرفت؛ به این صورت که با « تروریستی» خواندن پ.ک.ک ترکیه را راضی می کند اما با نیروهای کرد-عرب سوریه موسوم به نیروهای دموکراتیک سوریه به صورتی مجزا از پ.ک.ک رفتار خواهد کرد. شاید این رویکرد در ساختمان وزارت خارجه آمریکا زیرکانه محسوب شود اما در خارج از آن غیرمنطقی تلقی خواهد شد. متاسفانه، احتمالا جو بایدن به ادامه وضعیت کنونی خواهد پرداخت که تنها ادامه دهنده سردرگمی استراتژیکی است که در حال حاضر واشنگتن را احاطه کرده است.

منبع: موسسه آمریکایی امریکن اینترپرایز