پس از آنکه پارلمان کردستان، با اکثریت آرا روز ٢٥ سپتامبر را به عنوان روز برگزاری رفراندوم تصویب کرد و پس از آنکه بارزانی در رسانه‌ها اعلام کرد که طرح پیشنهادی مک‌ کورگ، چیزی جز لفاظی و مشتی واژه نیست، شاهد مواضعی سازمان دهی شدە؛ از سوی اقلیم برای برای رد کردن طرح پیشنهادی مک کورگ هستیم.

اگرچه بارزانی طرح پیشنهادی را مردود اعلام کرد، اما تاکنون برای مردم مشخص نکردە که مفاد و جزئیات این طرح چه بوده و چرا آن را رد کردە، در حالیکه این حق مردم است که بدانند، چرا پیشنهاد بین المللی مهمی مانند آنچە مک گورک ارائە دادە، رد شدە است.

طرح پیشنهادی خواهان به تعویق انداختن رفراندوم نیست، بلکه خواهان کنار گذاشتن آن است و ضمانتی برای ایجاد ثبات در روابط بغداد و اقلیم ارائه می‌دهد. سازمان ملل و شورای امنیت این سازمان با حضور کشورهایی همچون آمریکا، فرانسه، انگلستان ضامن اجرایی آن خواهند بود. آمریکا در این میان توانسته است نظر مثبت روسیه را نیز جلب کند و معتقدند که چین نیز به نوعی با این طرح موافق است و مخالفتی با آن ندارد. اساس این طرح مبتنی بر توافق با بغداد در راستای رسیدن به راه حل نهایی برای تمامی مشکلات فی مابین تدوین شده است.

ارائە چنین طرحی در شرایط کنونی؛ این نظریه را که گویا هیچ مقطعی به اندازه امروز، برای طرح موضوع استقلال مناسب نبوده است، نفی می‌کند. مطمئنا اگر شرایط مناسب می‌بود، طرح موضوع رفراندوم تا این حد، موضع گیری ها و اعتراضات منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای را به دنبال نمی‌داشت.

مهمترین نکتە این مسئله، آن است که قبول نکردن اصل رفراندوم در این مقطع، به معنای مردود شمردن نتایج آن نیز خواهد بود. یعنی اگر حتی نتایج این فراندوم بیشترین میزان رای مثبت را نیز کسب کند، هیچ تاثیری در اصل موضوع نخواهد داشت و نتیجە آن در نهایت می تواند صرف برگزاری رفراندوم بدون حصول هیچ دستاوردی باشد.

در حال حاضر نتایج سوء جدی نگرفتن فشارهای داخلی و منطقه‌ای و بین المللی، نمود می یابد و در طی این ماه شاهد سه رویداد از این دست بودیم.

از یک سو مجلس نمایندگان عراق اختیارات تامی را به نخست وزیر این کشور داده است که تمام اقدامات لازم برای جلوگیری از تجزیه کشور را انجام دهد؛ از سوی دیگر مجلس بر اساس تصمیم عبادی خواهان برکناری استاندار کرکوک شد و پس از آن نیز، به شکلی ناگهانی و غیر قابل انتظار موضوع تعیین فرماندهی نظامی برای کرکوک مطرح گردید، تمامی این اقدامات به ترتیب انجام گرفتە و این خود حاکی از آن است که بغداد بر اساس طرحی از پیش آماده شدە اقدام نموده و از قدم های پسین خود آگاه است.

اما در مقابل موضع اقلیم کردستان عراق، از اینکە چنین اقدامات تعیین کنندەای را به سخره بگیرد و این تهدیدات را "تهدیداتی کودکانه" بخواند، فراتر نرفتە؛ به سخره گرفتن تهدیدات بغداد، نه تنها موجب رفع چنین تهدیداتی نمی‌شود، بلکه هیچ نتیجه‌ مثبتی را نیز به دنبال نخواهد داشت.

به سخره گرفتن مواضع بین‌المللی نسبت به برگزاری رفراندوم، اقلیم کردستان را از وضعیتی مورد حمایت و مورد استقبال به سمت موقعیتی منزوی و طرد شده، در جامعە جهانی سوق داده است.

در حال حاضر اقلیم کردستان در پافشاری و لجاجت در مقابل خواسته جامعه بین المللی، شهرتی مشابه کره شمالی پیدا کردە است. به همان شکل که کره شمالی موجب بروز تنش و بحران در شرق آسیا شده است؛ اقلیم نیز پا در همین وادی نهاده؛ با این تفاوت که کره شمالی بە تجهیزات و مهمات اتمی خود تکیە کردە، اما اقلیم کردستان فاقد هر گونه توان نظامی برای مقابله با جامعه بین الملل است.

طرح پیشنهادی مک کورگ طرح ممتاز و ویژ‌ه‌ای نیست، اما تاکنون گزینه بهتری ارائه نشده است. اگر چنین فرصتی از کف برود، تبعات آن و سمت و سوی تحولات غیرقابل کنترل خواهد بود.