خبرگزاری کردپرس _ سال‌ها پيش که براي بازديدي از منطقه اورامانات با يک تيم خبري به مقصد پاوه راهي شديم در بين راه متولي بازديد از محدوديت‌ها و محروميت‌هاي اين منطقه مي‌گفت. بار اول بود که اورامانات را مي‌ديدم به مانند تمام كُردها، آنها را مردمي خون‌گرم و مهمان‌نواز و البته بسيار سخت‌کوش‌تر يافتم. هم‌تبارهاي‌ام در اورامانات روي گنج بودند و به آن زياد توجهي نشده بود. پتانسيل فوق‌العاده گردشگري و بکر‌بودن اين مناطق ظرفيت‌هايي را ايجاد مي‌کند که خير و برکات‌اش مي‌تواند به تمام استان و حتي کشور برسد.
جذب #توريست، ورود سرمايه و ارز به منطقه رونق را با خود به همراه مي‌آورد که البته بايد براي اين خواسته تلاش کرد. در آن زمان اين پتانسيل بالقوه توسعه‌اي به فعل نرسيده بود و بدون تعارف الان هم زياد تغييري ايجاد نشده است. بايد براي رشد و استفاده بهينه و حداکثري از توانمندي‌ها کوشيد.
در آن بازديد، خبري از داريان و سد نبود. اما حالا درياچه‌اي مصنوعي که بر جذبه‌ي اکوتوريسم اورامانات با وجود ديگر توانايي‌ها و پتانسيل‌هاي اين منطقه افزوده است وجود دارد. توسعه در سايه دانش، آينده‌نگري، يک ديد کلي و جامع آرام‌آرام به بار خواهد نشست.
چندروز پيش در يک سفر کاري به پاوه با‌وجود ميل به پيشرفت در چشمان مردم مهربان‌اش اما نشانه‌هاي تغيير را نيافتم. خيلي مشتاق بودم سبک و سياق المان‌هاي شهري، وضعيت راه‌ها و سعي در حفظ داشته‌هاي اين شهر را آن‌گونه که در مسير توسعه بود ببينم ولي نبود. توسعه به معني ساختمان‌هاي بلند‌مرتبه و بر‌هم زدن بافت پلکاني و زيباي شهر نيست.
راه توسعه‌ي شهر در الحاق روستاي زيبا و هدف گردشگري نسمه به شهر نمي‌گذرد. وقتي خبري از وجود کارگروه‌هاي توانمند در بستر‌سازي براي تبديل‌کردن نگين اورامانات به هدف گردشگري بين‌المللي نيست چه بايد کرد؟
هر‌چند بارقه‌هايي از اميد با ثبت جهاني اورامانات در ليست يونسکو زده شده است اما بايد به‌ياد داشت که در چنين ثبت‌هايي نظارت‌هاي مستمر هم هست و ساخت‌و‌سازهاي به‌دور از قاعده و قانون و راه‌هاي دسترسي غير‌استاندارد و عدم آموزه‌هاي مناسب به ساکنين براي چگونگي حفظ و حراست از داشته‌ها و... هزاران اما و اگر و بايد و نبايد است که راه توسعه را تهديد مي‌کند. به ياد داشته باشيم که حرکت در مسير توسعه با سلام و صلوات به پيش نمي‌رود، راه توسعه سخت و پايدار مانند بمو و شاهوست.
نظر شما