خبرگزاری کردپرس _ کرمانشاه قرنهاست دروازه عتبات عالیات است. دلدادگان به حرم حسینی برای رسیدن به مراد دل و زیارت حرم ملک پاسبان امام مظلوم و تشنهلب از دیار ما راهی آن سرزمین مقدس شدهاند. این روند همیشه بوده که همین دروازه عتبات بودن و تنها مسیر رفتن به کربلا تحولات بسیاری را در کرمانشاه و بافت جمعیتی آن ایجاد کرد.
بسیاری از خانوادههای سرشناس امروز کرمانشاهی که نسل پیشین آنها از علما و اعاظم دینی بودهاند همه برای زیارت اباعبدلله الحسین(ع) از کرمانشاه گذشتهاند و همین تردد و میزبانی مردمان نجیب این دیار جذبهای ایجاد کرده که آنان پس از بازگشت از سفر در کرمانشاه ساکن شوند. برای مثال خاندان کزازی که از کزاز اراک آمدهاند و از همین خاندان مردانی چون شهید شیخ حسین کزازی قد برافراشت. اولین مدرسه دخترانه را در کرمانشاه تاسیس کرد که در هنگام نصب تابلو مدرسه با تیر متحجرین خشکمغز زخمی شد و بر اثر همان جراحت چند روز بعد دیده از جهان فروبست. این روند علاوه بر مهاجرتهای مبارکی از ایندست تحولات اقتصادی و چرخش مالی و اهمیت ویژه ژئوپولتیکی خوبی را برای استان کرمانشاه در پی داشته است.
کرمانشاه بهعنوان دروازه عتبات عالیات و حاکماناش با لقبی چون «سرحددار عراقین» همیشه در تحولات کلان کشوری نقش مهمی ایفا کردهاند و حاکمیت مرکزی به کرمانشاه نگاهی ویژه داشته است. این روند تا انقلاب سال 57 ادامه داشت تا اینکه روابط ایران و بعثیهای حاکم بر عراق به سیاهی انجامید و در پی آن سالهای جنگ تحمیلی و بیش از یک دهه هم بعد از جنگ عملا مرزهای خاوری ایران با همسایهاش، عراق بسته شد. اما بازهم به مناسبهای مختلف مانند روز عرفه، دلدادگان عصمت و طهارت به نزدیکترین نقطه به کربلا یعنی مرز خسروی میآمدند و از کنار سیمهای خاردار سلام بر سالار شهیدان میفرستاند. با سقوط دولت مرکزی عراق توسط آمریکا و همپیمانان منطقهای و بینالمللیاش و رویکارآمدن دولت جدید، ایران دوباره روابط دیپلماتیک را با همسایهی غربی خود از سرگرفت.
اما این بار مرزهای دیگری هم علاوه بر مرز سنتی خسروی برای خروج از کشور ایجاد شده بودند و عدم مدیریت صحیح و نبود دلسوزان واقعی برای استان باعث شد تا رفتهرفته جایگاه خسروی کمرنگ و از دست بشود. اما کار برای مرز خسروی از جایی سختتر شد که عراق درگیر جنگ با داعش شد و رسما مرز خسروی برای سالها بسته ماند و در همین هنگامه جنگ داخلی عراق بود که با ایده شهید سلیمانی و به تاسی از رسم دیرینه عراقیها پیادهروی اربعین هم در ایران آغاز شد.
در روزها و سالهایی که دروازه عتبات عالیات بهعلت ناامنی استان دیالی (استان هممرز با مرز خسروی) و تعطیلی این مرز سنتی و مهم کشور بازیگران جدیدی مانند شلمچه و مهران وارد این جریان شدند. به هر روی سالها مردمانی که میزبان زوار پسر رسول خدا بودند تنها نظارهگر این همایش بزرگ حسینی در دیگر مرزهای کشور با عراق شدند و این حسرت سالها برای کرمانشاهیان که در رگ و پیشان عشق به سالار شهیدان و خاندان عصمت و طهارت عجین بود، وجود داشت.
در این سالها هتلها و امکانات اقامتی در قصرشیرین و خسروی فقط خاک خوردند و آنهمه سرمایهگذاری بلااستفاده ماند. مرزهای دیگر بهعلت حجم بالای مسافران روز بهروز درحال توسعه بود و حتی برای توسعه آن مرزها از امکانات و بودجه استان کرمانشاه (در بحث آزادراه حمیل به ایران و سپس به مهران) استفاده شد و این روند، کار را به جایی رساند که تقریبا کرمانشاه درحال ازدستدادن جایگاه خود تحتعنوان مرکزیت استانهای غربی و دروازهی عتبات عالیات بود که البته اگر تعارفها را کنار بگذاریم و صریح سخن بگوییم این روند سالهاست باوجود مدیران غیربومی و چهبسا مدیرانی از استانهای همسایه که هیچگاه برای کرمانشاه دلسوز نبوده و گاهی برخلاف مصالح استان و بهنفع استان زادگاه خود گام برداشتهاند. ما سالهاست که مرکزیت غرب کشور را از دست دادهایم. اما با وجود این در دوره کوتاه استانداری امیریمقدم که از معدود استانداران بومی در طول تاریخ 44ساله انقلاب برای کرمانشاه به حساب میآید تلاشهای بسیاری صورت گرفت تا کرمانشاه و مرز خسروی دوباره دروازه عتبات شود تا پس از سالها کرمانشاهیان میزبان زوار حسینی شوند. گرچه مدت استانداری امیریمقدم کوتاه بود و او گرفتار تسویهحسابهای درونگروهی شد اما در اتفاقی نادر یک کرمانشاهی رفت و کرمانشاهی دیگری که از خانوادهای مذهبی و خوشنام، سکان ادارهی استان را در دست گرفت.
از همان روزهای اول دکتر صحرایی هم بر بازگشایی و توسعه مرز زیارتی خسروی تاکید داشت و حالا و در آستانه اربعین جلسات متعددی را با طرفهای عراقی برای ارایه خدمات 24ساعته در مرز انجام داده است و این نوید خوبی است برای بازگشت به جایگاه واقعی کرمانشاه که قرنهاست این استان دروازه عتبات بوده و مردمانش افتخار میزبانی از خیل عاشقان حسینی را داشته است.
منبع: نقدحال
نظر شما