به گزارش کردپرس، به نظر می‌آید یکبار دیگر مشکل جدی میان احزاب دمکرات کردستان و اتحادیه میهنی در خصوص موضوع انتخابات پارلمانی به وجود آمده است. هنوز هیچ تاریخ جدیدی برای برگزاری این انتخابات تعیین نشده است و کمیسیون عالی انتخابات عراق نیز منتظر رئیس اقلیم کردستان است، شاید اگر در چند آینده تاریخی برای برگزاری این روند تعیین نشود کمیسیون رسما واکنش نشان دهد، این در حالی است که هیچ بهانه‌ای در خصوص برگزاری انتخابات باقی نمانده است به جز واهمه دو حزب حاکم بر اقلیم کردستان از میزان آرایی که کسب خواهند کرد. بنابراین بسیار خطرناک است که یکبار دیگر انتخابات به زمان نامعلوم دیگری موکول گردد.
اگر قبلا دو حزب اصلی کردستان در خصوص چند حوزه‌ای بودن انتخابات و تقسیم کرسی اقلیتها مانند غنیمتی مشکل و اختلاف داشته‌اند، این اختلاف توسط دادگاه فدرال و توافق آنان با ایران حل و فصل شد و این ارثیه در میان دو برادر تقسیم شد!
براساس منطق کمیسیون عالی انتخابات، اگر تا دو هفته دیگر تاریخ برگزاری انتخابات پارلمانی کردستان مشخص نشود احتمال دارد کمیسیون انتخابات عراق قادر به اداره انتخابات کردستان نباشد چون طبق اصلاحیه قانون کمیسیون انتخابات عراق باید قبل از پایان سال میلادی جدید نتایج اولیه انتخابات کردستان از سوی کمیسیون اعلام شده باشد و این روند به پایان رسیده باشد، بنابراین فرصتی برای فرار و ایجاد مشکل و مانع بر سر راه برگزاری این انتخابات برای هیچ کس باقی نمانده است.
به تعویق انداختن زمان برگزاری انتخابات یکبار دیگر کردستان را در معرض سرنوشتی نامعلومی قرار خواهد داد، سرانجام آن هر چه که باشد تنها دو حزب حاکم مسئول آن هستند.
آنچه که مشاهده می‌شود این است که هیچکدام از این دو حزب مایل به برگزاری انتخابات در شرایط فعلی نیستند چون خوب می‌دانند که چه بلایی بر سر این مردم و این مرز و بوم آورده‌اند، آنان فرصتی را برای زندگی مردم باقی نگذاشته‌اند، مردم کردستان فقط فرصت رای‌دادن را در اختیار دارند تا بتوانند اندکی از این واقعیتها را تغییر دهند، آنان نیز مانند احزاب مستبد دوران شوروی می‌خواهند مشروط به تعیین نتایج از پیش تعیین شده، قبل از برگزاری انتخابات آرای زیادی برای آنها تضمین گردد، سپس تن به برگزاری انتخابات بدهند، این موضوع در قوطی هیچ عطاری در تاریخ پیدا نمی‌شود.
در تاریخ ۳۳ سال حکمرانی کردستان شرایط اقلیم کردستان هیچگاه مانند امروز نبوده است، اگر در گذشته موجودیت و ساختار اقلیم کردستان از سوی کشورهای همجوار و دشمنان در معرض خطر بود، اکنون خطر بزرگ، نا امیدی مردم کردستان از حاکمیت و آینده موجودیت و ساختار اقلیم کردستان است. نتیجه و پیامد این تعلل و مانع تراشی، بر عهده حاکمان اقلیم کردستان است و آنان هستند که عواقب آن را متحمل خواهند شد.
نظر شما