سخنش عجیب به دل می نشیند. منش و زندگی خودش هم بزرگوارانه است. او بزرگواری را از بن جان لمس کرده چون بزرگوارانه اندیشیده، بزرگوارانه زیسته و بزرگوارانه عشق ورزیده است. او از بزرگواری تعبیری فراتر از تعاریف معمول دارد؛ شاید برای همین نزد کرمانشاهیان بدین اندازه محبوب است.

در جمعی دوستانه از مرادش در زمان جوانی یاد می کند، از فردی که انگیزه اش برای سلوک شعر بود. او را بزرگوار می خواند با همان معیارها و تعابیری که خودش دارد؛ با همان مشخصه هایی که علی اشرف نوبتی را «پرتو کرمانشاه» کرد.

استاد پرتو در یادداشتی که در کوچه باغی ها منتشر شده جمله ای شفاف درباره‌ی شرح حال و اعتقاداتش نوشته است:

« بهتر می دانم خود شعرها آیینه احوال و افکارم باشند»!

همانطور که خود سروده است:

زنیرنگ قفس های طلایی سخت می ترسم

که در دام آورند آخر به ناکامی هزاران را

به راستی که شعرهای استاد آئینه‌ی زندگی اویند. پرتو هیچگاه اسیر قفس های طلایی نشده است. استاد پرتو کرمانشاهی و به قول دکتر محمدعلی سلطانی، «سعدی شعر کرمانشاه»، الگویی وزین و کم نظیر برای آنانی است که می خواهند اخلاق ادبی و شأن شاعری را بیاموزند و آزاده زندگی کنند.

کتاب «کوچه باغی ها» که چاپ اول آن در سال 1373 با مقدمه و اهتمام دکتر محمدعلی سلطانی و خط فریبا مقصودی و چاپ چهارم آن در سال 96 منتشر شد، تنها مجموعه‌ی به چاپ رسیده از سروده های فارسی، کردی و فارسی کرمانشاهی استاد علی اشرف نوبتی است.

ذکر نکته ای در این یادداشت در خصوص تاریخ 27 اردیبهشت که از طرف بزرگان ادب و هنر کرمانشاه در چهار سال اخیر در قالب یادداشت و یا پیام تصویری به آن پرداخته می شود، ضروری است. بسیاری تصور می کنند 27 اردیبهشت، زادروز استاد است. اما در واقع علت نامگذاری این روز، برگزاری آئین گرامیداشت استاد پرتو توسط جمعی از جوانان و پیشکسوتان دلسوز هنر و فرهنگ کرمانشاه در سال 94 است. این آیین به عنوان شبی با پرتو نام نهاده شد. از آن پس توسط این گروه هر ساله برنامه های مختلفی در این تاریخ برگزار می شود.

امید که 27 اردیبهشت در تقویم رسمی مناسبت های کرمانشاه به نام روز پرتو کرمانشاهی به ثبت برسد.