خبرگزاری کردپرس _ انسان اولیه با کشف زبان توانست خود را از دنیای محدودش نجات دهد. کشف زبان بزرگترین دستاورد آدمی می باشد که به وسیله آن توانست درونش را برای همنوعش نمایان سازد تا به عقیده "توماس هابز" به خوف و ترس مستمر در درونش خاتمه دهد که بی شک شروعی برای شکل گیری یک زندگی اجتماعی است. زبان ابتدا در انسان بدوی وسیله ارتباط بوده و کم کم بشر توانسته جدا از جنبه وسیلگی آن برای تبادل اطلاعات جنبه های زیباشناسیک آن را نیز پیدا نماید که بی تردید آوازها و نواهای ابتدایی اصیل ترین جنبه زیباشناسیک زبان می باشند که بشر در ادوار تاریخ کشف نموده است.

هوره در کردستان ایران یکی از آن آواهای اصیل و ابتدایی بشر می باشد که بسیاری از موسیقی دانان و تاریخ شناسان جهان روی آن متفق القول می باشند که کردستان ایران مهد موسیقی جهان می باشد.

برای نمونه مجله موسقیایی "فاسکه که" در یک نسخه خود در فرانسه سرزمین"میسو پو تامیا" که همان کردستان کنونی می باشد را مهد موسقی جهان معرفی کرده است.

بهر حال شکل و ساختار هوره و عدم استفاده از ابزار و وسایل موسیقی در آن خود گویای شکل ساده و ابتدایی این آواز سنتی می باشد که برخی از مبتکران کُرد قدمت آن را به ۷۰۰۰ سال و دین زرتشت نسبت می دهند.

در گات های یسنا که بخش مهمی از اوستا کتاب مقدس زرتشتیان است به صورت منظوم مطالبی آمده است که در آن زمان مردم برای خواندن آن و نیایش اهورا مزدا به صورت آواز آن را سروده اند که هوره نام داشته است.

اما بی تردید نمی توان این تاریخ را سر آغاز آواز هوره دانست چرا که با توجه به تحقیقات به عمل آمده از سوی برخی متفکرین و مقایسه هوره با آوازهای بومی برخی کشورها چون افریقای جنوبی و سرخپوستان کانادا مشخص شده است که ارتباط نزدیکی و تشابهات زیادی بین هوره و چنین آوازهای محلی وجود دارد که خود بازگو کننده قدمت دیرینه و روند تکامل بشر نخستین دارد و قدمت آن را می توان بسیار طولانی تر از این زمان دانست.

بار به هر جهت هوره در طول زمان به وسیله مردمان کردنشین ایران حفظ گردیده و دارای ۲۲ مقام می باشد که برخی از آنها عبارت اند از: بان بنه ای، دودنگی، باریه، غریبی، ساروخانی، پاوه موری، هجرانی، مجنونی، سحری چر، ایوانی چر و غیره.