به گزارش کردپرس، دادستانی استانبول خواستار محکومیت و مجازات اعضای جمعیت مادران شنبه شد که با وجود ممنوعیت ها در برنامه اعتراضی هفته نهصد و پنجاهم در تاریخ 23 آوریل 2023 شرکت کرده بودند.

مادران شنبه اکنون هفته ها است که هر شنبه برای اعتراض و پرسش از سرنوشت ناپدید شدگان و فرزندان کشته شده خود در ماجرای قتل های سیاسی ترکیه در میدان گالاتاسرای استانبول جمع می شوند، تا کنون بارها درگیر ممنوعیت های سیاسی و بازداشت شده اند.

به نوشته مزوپوتامیا، مادران شنبه در 23 آوریل 2023 در حالی که برای برگزاری مراسم اعتراضی هفتگی خود در میدان گالاتاسرای تلاش می کردند از سوی پلیس بازداشت شدند. دادستانی استانبول در پرونده مادران بازداشت شده با استناد به ماده 53 قانون مجازات ترکیه خواستار مجازات آنها شده است.

در حالی که قانون اساسی ترکیه حق تشکیل اجتماعات و راهپیمایی و بیان فکر و عقیده را آزاد می داند، ماده 53 قانون مجازات ترکیه استفاده از برخی حقوق را در صورت ممنوعیت ها محدود می داند.

اولین جلسه دادگاه رسیدگی به پرونده مادران شنبه بازداشت شده در 23 آوریل در تاریخ 27 فوریه در دادگاه بدوی کیفری سی و نهم استانبول برگزار خواهد شد. 

گفتنی است، بنا به گفته انجمن حقوق بشر ترکیه (İHD) تنها در در مناطق کردنشین ترکیه و در فاصله سال های 1992 تا 1996 ، 792 مورد "ناپدید شده قهری" گزارش شده است و "مرکز حافظۀ جمعی حقیقت و عدالت" ترکیه اعلام کرده که توانسته است فهرستی از هزار و 353 فرد ناپدید شده تهیه کند.

به نوشته BBC در سال 1992 انجمن حقوق بشر اولین کارزار خود را برای روشن شدن سرنوشت کسانی که ناپدید شده‌ بودند، با شعار « گمشدگان را پیدا کنیم» آغاز کرد. این کمپین در سال 1995 با تلاش «مادران شنبه» به یک جنبش سراسری در ترکیه تبدیل شد.

اولین بار در 27 ماه می سال 1995 جمعی از مادران فعالان سیاسی، برای پرسش از سرنوشت فرزندان خود که بعد از دستگیری ناپدید شده بودند دور هم آمدند.

همه چیز با پیدا شدن جسد "حسن اوجا"» شروع شد. در سال 1995 یک گروه 12 نفری مسلح در محله "غازی" که یکی از محله‌های اصلی زندگی گروه‌های چپ‌گرا و علوی استانبول است، به یک قهوه‌خانه حمله کرده و 22 تن را کشته و ده‌ها نفر نیز زخمی شدند. بعد از این حمله حسن اوجاک که از این حمله جان برده بود، دستگیر شده و سپس ناپدید شد. مادر و سایر اعضای خانواده او 55 روز به دنبال او گشتند و در نهایت، جسد او را در گورستان افراد فاقد هویت و در حالی که آثار شکنجه بر روی بدن او مشهود بود پیدا کردند. کمپینی که مادر او با همکاری "انجمن حقوق بشر ترکیه" برای پیدا کردن او ترتیب داده بودند تبدیل به جنبشی سمبلیک برای فعالین حقوق بشر ترکیه شد.

این اعتراضات برای اولین بار در 27 می 1995 و با دعوت مادرِ حسن "امینه اوجاک" در خیابان استقلال و روبروی مدرسه گالاتاسرای شروع شد. این گردهمایی که در ابتدا تنها با حضور 15 الی 20 نفر و در اعتراض به کشتار قربانیانی که هیچکس مسئولیت مرگ آنها را برعهده نمی‌گرفت آغاز شد، به سرعت گسترش یافت و این جنبش به یکی از صداهای اصلی جنبش حقوق بشر و ضد دیکتاتوری در ترکیه تبدیل شد.

در سال 1999 و در دویستمین هفته برگزاری این تجمع، پلیس استانبول با دستگیری بسیاری از مادران شنبه از برگزاری این تجمع ممانعت کرده و تا ده سال این تجمع به صورت علنی برگزار نشد. تا در دورانی که حزب عدالت و توسعه (AKP) چشم به صلح با حزب کارگران کردستان (PKK) داشت، فعالیت مادران شنبه راحت‌تر از همیشه و بدون نگرانی‌های امنیتی از دستگیری و فشار ادامه داشت.

اما پس از شکست حزب عدالت و توسعه در انتخابات سال 2015 و پس از آن شکست قطعی گفتگوهای صلح بین دولت ترکیه و PKK فشارها بر مادران شنبه از سر گرفته شد. در نهایت در 25 آگوست سال 2018 و در هفتصدمین هفته برگزاری این تجمع، پلیس به بهانه تجمع بدون مجوز به مادران حمله کرده و از این تاریخ اجازه برگزاری این اعتراض‌ها را در خیابان استقلال که سنت تاریخی این جنبش است، نداده است.

دولت ترکیه در بیانیه‌ای علت برچیدن تجمع مادران شنبه را طرفداری آنها از PKKدر فضای مجازی دانست.

سلیمان سویلو، وزیر کشور وقت ترکیه در دفاع از حمله پلیس به این مادران شنبه چنین گفت: «ما دیگر اجازه برگزاری این تجمع را نخواهیم داد. دیگر اجازه نخواهیم داد تا میدان گالاتاسرای به جایی برای مشروعیت بخشیدن به گروه‌های تروریستی شود.»

این گفته‌های وزیر کشور وقت ترکیه و خشونت‌های پلیس علیه مادران با واکنش‌های بسیاری از سوی گروه‌های حقوق بشری چه در ترکیه و چه مجامع بین‌المللی مواجه شد.

حالا با گذشت هفته ها از از این اتفاقات، و با وجود ممنوعیت ها و بازداشت ها و تشکیل پرونده های قضائی علیه مادران شنبه، آنها باز هم هر هفته به حرکت اعتراضی خود ادامه می دهند.