کردپرس - سریال «نون خ» در طول این چهار فصل، با انتقادات متنوع و مهمی به ویژه از سوی بخش قابل توجهی از مخاطبان سریال در استان های کُردنشین روبرو بوده است ولی با این وجود سریال به راه خود ادامه داده و به تازگی هم فصل چهارم آن پخش شد، دلیل این همه بازتاب و طرح نقدهای متنوع و متکثر چه می تواند؛ باشد؟
سعید قاسمی:
در ابتدا از خبرگزاری کرد پرس و همچنین گروه رسانه ای میلکان بابت این نشست ممنونم. اگر به بوجود آمدن یک اثر هنری - که قرار است دنباله دار باشد- همانند طفلی نگاه کنیم، بدون شک این طفل در بدو امر مشکلاتی دارد تا به بالندگی برسد، کودکی و نوجوانی را بگذراند و بعد جوانی رشید شود. یادم هست در فصل های اولیه سریال پایتخت - که همه می دانیم به چه موفقیتی دست یافت - من هم انتقاداتی به آن داشتم و یکی از موضوعات لهجه بازیگران بود. از دوستانم در علی آباد کتول و گرگان پرسیدم که شما لهجه بازیگران این سریال را چگونه می بینید. آیا گویش بازیگران به زبان و یا لهجه شما نزدیک است. آنها عنوان کردند که از نظر ما لهجه بازیگران خیلی به لهجه مردم ما نمی خورد و اشکالاتی دارد. ولی نکته بسیار مهم و حائز اهمیت، این است که در فصل های بعدی این سریال اشکالات رفع شد و سریال به یک بلوغ رسید و مردم آنجا هم راضی شدند. در حالی که مثلاً یک مشهدی و یا یک شیرازی چندان نسبت به گویش سریال پایتخت حساس نبود و فارغ از این حساسیت ها از این سریال لذت می برد.
در مورد «نون خ» هم حکایت همین است و آن لذتی که یک شیرازی و یا شمالی از دیدن این سریال می برد بسیار بیشتر از یک بیننده سنندجی و کرمانشاهی است زیرا آنها با گویش های متنوع منطقه و بازیگران مجموعه آشنا نیستند و پیش زمینه فکری ندارند، در حالیکه همشهریان ما بازی آقای وروایی را بارها دیده‌اند و ممکن است با نقش جدید او ارتباط برقرار نکنند. در واقع اغلب مخالفین این سریال اغلب با عینک کُردی به بررسی آن می‌پردازند.
نکته بعدی اینکه از ابتدای پخش سریال «نون خ» افراد بسیاری که اتفاقا آدم‌های صاحب نظری هم بودند به عنوان مخالف و یا موافق در فضاهای مختلف به اظهار نظر پرداختند و هرکدام از منظر خود، در رد و یا تایید این سریال مطالبی را نوشتند. بسیاری بر این باور بودند که «نون خ» یک کار کرمانشاهی است، در حالیکه این یک کار کاملا کُردی است که برای یک قوم ساخته شده است و گستره جغرافیایی بسیار وسیعی از کردستان ترکیه و عراق گرفته تا بخش هایی از شمال غربی و غرب ایران و بخش هایی از شمال خراسان را در برمی‌گیرد. عده‌ای در نقدها و اظهار نظرها عنوان می‌کردند چرا بازیگران این سریال «چوخه و رانک» می‌پوشند در حالی که مردم کرمانشاه این لباس را نمی پوشند و این نوع پوشش بیشتر در منطقه اورامانات و سنندج و .... متداول است. خب جواب همان است که پیشتر خدمت شما عرض کردم، «نون خ» یک کار کُردی است تا کرمانشاهی. همانگونه که گویش‌های مختلفی در زبان کردی وجود دارد، این قوم دارای آداب و رسوم متفاوتی است و این ویژگی‌ها، کار را برای کارگردان بسیار دشوار می‌کند.
خب عده دیگری در نقدها و اظهار نظرها عنوان می کنند این سریال کردها را انسان هایی سبک و غیر وزین نشان داده است که من به شخصه این را هم قبول ندارم. صادقانه بگویم؛ چه بخواهیم چه نخواهیم در نگاه دیگر شهرها به دلایلی یک تصور غلط خشن بودن نسبت به کردها وجود دارد، این سریال با قدرت نشان داد که این باور کاملاَ غلط است و به اعتقاد من این کار، کار خیلی بزرگی بود. «نون خ» نشان داد کردها انسان هایی شریف، پاک، شاد، ساده، صمیمی و بی شیله و پیله و بدون کینه ای هستند که صبح بر سر موضوعی بحث دارند اما غروب با هم دوست و همراه هستند.
ماشااله وروایی:
همانگونه که آقای قاسمی عنوان کرد، تعبیرها و حرف های زیادی پیرامون این سریال عنوان شده است. یکبار در دانشگاه کردستان به سعید آقاخانی گفته بودند کردها روی لباس کردی، کت نمی پوشاند و سعید در جواب گفته بود؛ از زمانی که بیاد دارم، پدرم همیشه یک کت روی لباسش بوده است. بالاخره نگاه ها متفاوت است هر کسی حق دارد نگاه خودش را به سریال بیان کند، اما مردمان کرد یک فرهنگ بسیار متنوع دارند. نکته مهم این است که در این میان ما باید به اصل موضوع سریال «نون خ» بپردازیم که بسیار درخشان تر از این حاشیه هایی است که الزاماً منفی هم نیستند. واقعیت این است امروز «نون خ» مخاطب بسیار وسیعی پیدا کرده است. اوایل اردیبهشت ماه امسال همراه با عوامل سریال، مهمان دکتر جبلی رئیس صدا و سیما بودیم و آنجا عنوان شد که این مجموعه حدود ۸۵ درصد مخاطب داشته که بی سابقه بوده است. مردم کوچه و بازار از نقاط مختلف مدام به ما زنگ می زنند و می گویند شخصیت های این سریال از جنس خود ما هستند و حرف دل ما را می زنند و این حس بسیار خوشایندی برای همه عوامل فیلم است. در واقع «نون خ» یک سریال مردمی است که با رگه هایی از طنز می خواهد دل مردم را شاد کند و با زبانی ساده و صمیمی بسیاری از دردها و مشکلات جامعه امروز ما را به نمایش بگذارد.
سکانس مسابقه فوتبال میان پایین دهی ها و بالا دهی ها آنقدر طبیعی و زنده از کار درآمده بود که تحسین بسیاری را برانگیخت و به دل بسیاری نشست. به خصوص آنجا که عمو کاووس روی زمین دراز کشید و همه اهل آبادی به حرمت این پیرمرد آمدند و روی زمین دراز کشیدند تا تیم شان گل نخورد. این صحنه ها و موارد مشابه، جذابیت هایی بودند که در «نون خ» نمونه شان فراوان بود.
نکنه دیگر اینکه همانطوری که آقای قاسمی گفتند؛ «نون خ» سریالی برای همه کردها است. خب طبیعی است که ما سرافرازی این قوم را نه تنها در قالب این فیلم بلکه در فضای بیرون هم به نمایش بگذاریم. در تمامی برنامه های زنده تلویزیونی فراوانی که طی این سال ها داشته ایم بر اصالت فرهنگی و ریشه های کهن تاریخی قوم کرد تاکید کرده ایم.
با افتخار اعلام می‌کنم این سریال بسیاری از جذابیت های گردشگری استان های کردنشین را به نمایش گذاشت. برخی سئوال می کردند که «دره اژدها» که در این فیلم نشان داده شد، کجاست که برویم و آنجا را ببینیم. یا نماهای جذابی که از پالنگان نشان داده شد در معرفی بیشتر آن بسیار اثرگذار بود. البته این جذابیت های گردشگری را در گام اول باید مدیران این استان ها معرفی کنند. به عنوان مثال شهرداری همدان با بودجه جاری خودش میزبان جشنواره جهانی کودک می شود ولی در شهرداری های ما سر پست و مقام، دعوا دارند. یا شهرداری اصفهان میزبان جشنواره جهانی فیلم میشود و از اسکورسیزی برای شرکت در این جشنواره دعوت می کند. واقعا ما به دنبال چه هستیم. باید یقه چه کسی را بگیریم و از وی مطالبه کنیم.
کردپرس - خیلی ها معتقدند سریال «نون خ» به دلایل مختلف دیگر حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد و به ویژه در فصل آخر بسیاری عنوان کردند که حتی داستان هم نداشت و تنها یک مجموعه شوخی طنز بود. آیا این نقدها را قبول دارید؟
سعید قاسمی:
از منظر فردی مانند من که فیلم نامه نویس و دست به قلم هستم، این تصور صد در صد اشتباه است. در مناطق کردنشین هم آنقدر قصه و آیین های موسیقی وجود دارد که می توان با استفاده از این ها، یک سریال بی انتها ساخت. سریالی در آمریکا به اسم «روزهای زندگی» بیش از چهل سال است با وجود عوض شدن شخصیت ها همچنان ادامه دارد. حالا به نظر شما ادبیات و قصه های ما زیاد هستند یا سوژه برای یک سریال امریکایی که این روزها هر چه می سازند پیرامون دنیای آینده و دیجیتال است. زنده یاد صحبت اله خدایاری که شایسته است یادی از ایشان بکنم و من خیلی از این مرد فقید یاد گرفتم، دوکار خوب در این حوزه به نام «برف های شاهو» و «در مسیر سیمره» ساخته است. تعابیر و قصه هایی در این دو اثر بیان شد که می تواند سوژه های خوبی برای سازندگان فیلم برای امروز هم باشد. در یکی از قسمت های مجموعه چند قسمتی در مسیر سیمره، یک کشاورز هنگام مشاهده وسعت مزرعه، از وحشت سختی درو کردن این همه گندم، دچار بیماری می شود. مردم آبادی طبق یک سنت دیرین دور هم جمع می شدند و این زمین را درو می کردند و بعد کشاورز را سوار بر اسبی به تماشای زمین می بردند و حال او خوب می شد. این آیین های اینچنینی در این منطقه بسیار متنوع و ریشه دار و سرشار از قصه ها و روایت های زیبا هستند و می توانند باعث تداوم چندین فصل دیگر از سریالی مانند «نون خ» و سریال های مشابه شوند.
ماشااله وروایی:
در فصل دوم سریال ما «گلیم گوش»، «دوال پا» و «مرده زما» را مطرح کردیم که شخصیت های افسانه ای منطقه هستند و در شب های زمستان و پای کرسی ها، بارها وصف آن ها را از پدر بزرگ ها شنیده ایم. بعد از پخش آن قسمت، خیلی ها گفتند این شخصیت ها از یادها رفته بودند و شما دوباره آن ها را زنده کردید. ما داستان ها، افسانه ها و آیین های بسیار متنوع و زیادی داریم که پیرامون هر کدام از آن ها می توان دنیایی سخن گفت.
سعید قاسمی:
به نکته ای فنی می خواهم اشاره کنم و بعد یک نتیجه بگیرم. یکی از مشکلات سعید آقاخانی و نویسنده سریال، تعدد شخصیت های خوب و جذاب در این مجموعه است.
در فصل های اول، دوم و سوم ما شخصیت «عمو کاووس» را چندان پررنگ ندیدیم ولی در فصل چهارم این شخصیت پررنگ شد و محور رویدادهای اصلی فیلم مانند مرگ جاناتان و دیگر ماجراها بود. این تعدد شخصیت ها برای سریال، هم یک چالش بود و هم یک فرصت. فرصت از این منظر که در سری های بعدی می تواند هر کدام بخشی از قصه را جلو ببرند. ممکن است در سری های بعدی شخصیتی مانند ادریس و یا اشخاص دیگر که کم هم نیستند محور قصه باشند و برجسته شوند.
وقتی امیر سهیلی در این فصل وارد سریال شد دیدید که چگونه به کار جان تازه ای داد. در قسمت های بعدی هم می تواند نقشش محوری تر شود و بسترساز خلق داستان های دیگری شود. در واقع این ظرفیت وجود دارد که تا روزی که نسل ما زنده است «نون خ» هم تداوم داشته باشد. این را با قدرت می گویم.
کردپرس - گویا شما هم قرار است به زودی یک سریال 15 قسمتی با حضور آقای وروایی و با محوریت شخصیت معروف عمو کاووس سریال «نون خ» بسازید؟
سعید قاسمی:
بله. اخیراً در حال نگارش فیلمنامه ای برای یک سریال ۱۵ قسمتی هستم که بر اساس شخصیت «عمو کاووس» در فیلم «نون خ» نوشته شده است. در واقع با استفاده از این شخصیت که اتفاقاً یکی از شخصیت های محبوب «نون خ» می باشد یک سریال جدید تعریف کرده ایم که به زندگی استاد وروایی به روایت من می پردازد، در این سریال اتفاقات عجیب و غریب و جذابی که در طول یک سفر خانوادگی برای وی رخ می دهد، روایت می شود، در واقع سریال عمو کاووس من در واقع شاخه ای از «نون خ» سعید آقاخانی است و این همان بسط دادن سوژه است که می تواند اتفاق بیفتد.
کردپرس - بیننده «نون خ» به یک داستان خطی برای هر فصل عادت کرده است. اینکه داستان از این نقطه آغاز شود و در قسمت آخر هم به پایان برسد. آن سریال هایی که چندین سال است تداوم داشته اند اغلب هر قسمت به روایت یک داستان تقریبا مجزا می پردازند. و «نون خ» در فصل چهارم تا حدودی متفاوت از فصل های پیشین است و این رویه به دل بسیاری ننشسته است.
سعید قاسمی:
ببینید، سبک فیلم نامه نویسی که آقای آقاخانی و امیر وفایی برای این سریال به کار گرفتند، سبک ابزورد است؛ یعنی شما گاهی درام و قصه می دیدید و گاهی هم نمی دیدید. به عبارتی در این فصل از «نون‌خ» اینکه از قسمت سه به چهار و یا چهار به پنج قصه را تمام کنید، شاید آن خصیصه وجود نداشت. در سریال ما یکسری اتفاقات را کنار هم می دیدیم که مانند نخ تسبیح به شکل خوبی به هم وصل شده بودند و از این جهت یک جورهایی «نون خ» در جاهایی ضد قصه هم بود. در واقع این سریال روزمره گی آدم ها را به تصویر می کشید. کارهای بسیاری هم به این صورت ساخته می شوند. به باور من در «نون خ» بیش از قصه، شخصیت ها مهم بودند. ضمن اینکه در طی چهار سری از کار، شخصیت ها هم به بلوغ لازم رسیده اند. ضمن اینکه شما چه بخواهید و چه نخواهید؛ این تیم دارد برای بخش دولتی کار می سازد و یک سازمان دولتی بودجه این کار را تامین می کند و نویسنده و کارگردان الزاماً و باید فاکتورهای تزریقی به کار را رعایت کند. شما می بینید امروز تبلیغ فرزندآوری همه جا پر شده است و در نون‌خ نماد این تبلیغات شخصیت «ادریس» است که ۱۵ فرزند دارد. در واقع علاوه بر پس زمینه‌های فکری عوامل فیلم، سیاست های سازمان صدا و سیما هم در کار نمایان است.
ماشااله وروایی:
«نون خ» از فصل اول یک زبان انتقادی داشت و بیش از دیگر برنامه ها، زبان گویای مردم بود. همان موقع وزیر جوان کابینه را نقد کرد و این وزیر یک هفته بعد سر فیلمبرداری آمد و بابت این تلنگر تشکر کرد. یا پرداختن به مشکلات مردم در زلزله کار کمی نبود که ما به آن پرداختیم. در قسمت هایی هم به معرفی تخمه آفتابگردان و انار پاوه پرداختیم. واقعاً انار پاوه اگر خوب معرفی شود از انار ساوه چیزی کم ندارد. فصل سوم هم به گیاهان دارویی پرداخته شد و اینکه چقدر گیاهان دارویی منطقه خام فروشی و قاچاق می شود در فصل چهارم هم ما به بیان مشکلات مردم پرداختیم و این کارها خوبی بود که این سریال به آن ها پرداخت.
کردپرس - این سریال در نگاه اول به نظر می رسد برای عامه مردم ساخته شده است ولی اگر خوب دقت کنی در لابلای آن طنز پنهانی جریان دارد که مختص طبقه متوسط فرهنگی است مثل دلارهایی که در شکاف ها گذاشته شد و یا پرداختن به موضوع مذاکره با بالادهی ها و برخی دیالوگ های همین شخصیت عمو کاووس که بیشتر طنز طبقه متوسطی محسوب می شود.
ماشااله وروایی:
بله همینطور است سریال برای بخش های مختلف جامعه حرف دارد. مثلا در این فصل عمو کاووس به شدت مخالف ازدواج دختران روستا با بالادهی ها بود و اینکه چرا باید زمینه اینکار را فراهم کنیم.
کردپرس - سطح مراودات مردم روستا با بالادهی ها بیشتر مناسبات با یک کشور بیگانه و تا حدودی متخاصم را در ذهن تماشاگر تداعی می کرد. آیا واقعا اینطور بود؟
ماشااله وروایی:
این برداشت درست است. در واقع پذیرش شرایط خفت بار ازدواج با بالادهی ها پیام خاصی را منتقل می کرد. الان بسیاری از جوان ها حاضرند از مسیر قاچاق و با هزار خفت به آن ور آب بروند، تنها برای اینکه بگویند از این مملکت رفتیم.
آنجا هم به هر کاری و هر شرایطی تن بدهند. در حالیکه این مملکت فرصت‌ها، زیبایی ها و اصالت های خاص خود را دارد و آن بزرگ روستا و جوان در اینجا عزت خاص خود را دارد. بیان این مسائل در سریال می تواند برای نسل امروز آموزنده باشد. حتی خود آقا نوری که موهایش سپید شده بود هم در همه زمینه‌ها توصیه می‌کرد احترام عمو کاووس را داشته باشید و به حرف های او گوش بدهید.
کردپرس - فصل چهارم سریال «نون خ» در کجا فیلم برداری شد؟
ماشااله وروایی :
سریال در روستای خوجین در ۶۰ کیلومتری شرق تهران در جاده آبعلی فیلم برداری شد. نکته ای که اکراه دارم آنرا بگویم ولی با وجود دور بودن از شهر بسیاری خود را به آنجا می رساندند. با توجه شرایط بحرانی که آن روزها وجود داشت برخی هم در مقابل عوامل فیلم گارد می گرفتند و خواهان توقف فیلمبرداری بودند. این حاشیه ها باعث خستگی عوامل می شد. در حالیکه بسیاری از کسانی که گارد مخالف داشتند بعد از پخش سریال، آمدند و آن را دیدند از ساخته شدن آن ابراز رضایت کردند.
کردپرس - قسمت های ابتدایی و انتهایی نون خ 4 جذاب تر بود ولی در قسمت های میانی نوعی افت مشاهده می شد.
ماشااله وروایی :
عرض کردم که آن حاشیه ها تیم را خسته کرده بود. البته آقای آقاخانی در دیدار عوامل با آقای جبلی از طریق ارتباط صوتی حضور داشت و عنوان کرد هر عیب و ایرادی هم داشته به من برمی گردد ولی همه ما متفق القول هستیم که برای قسمت پنجم یک کار عالی را ارائه دهیم.
سعید قاسمی:
من تجربه چند سریال تلویزیونی مانند «پشی کشی»، «باد و کلاه» و «شیرین و فرهاد» با حضور آقای وروایی به عنوان بازیگر اصلی ام را داشته ام و استرس های این حوزه و مسائل پشت صحنه را از نزدیک لمس کرده ام. می خواهم عنوان کنم در یک فیلم حتی آبدارچی هم در کیفیت تولید اثرگذار است. آوردن یک چای بی موقع هنگام گرفتن پلان ها موجب به هم ریختن فضای ذهنی کارگردان و عوامل می شود و گرفتن پلان های باقی مانده در روز بعد بسیار مشکل است زیرا شرایط نور، لوکیشن و دیگر عوامل تغییر می کند و سکانس را آشفته و بد از کار درمی آید.
این مثال را گفتم تا مخاطب درک کند که تیم سازنده «نون‌خ» در شرایط دشواری این فیلم را تولید کرده است. همانگونه که آقای وروایی اشاره داشتند آن زمان فضای کشور ملتهب بود و بازیگرها هم که اغلب کرد هستند و آن خانم محترمی هم که فوت کردند از مردم شریف کرد است. ولی با همه این دشواری ها، این سریال ساخته می شود و کار به سرانجام می رسد. این یک اتفاق بزرگ است که باتدبیر آقای فرجی به عنوان تهیه کننده و سعید آقاخانی به عنوان کارگردان رقم می خورد. اینکه در آن فضای احساسی یک تصمیم عاقلانه می گیرند و به اعتقاد من اگر ساخت سریال «نون خ» متوقف می شد و یا پخش نمی شد یک شکست فاحش برای صدا و سیما محسوب می شد و کاری حیثیتی بود که صدا و سیما پیروز این امتحان بود.
کردپرس - سریال قرار بود 30 قسمته باشد ولی قسمت های پخش شده کمتر از این بود. آیا سانسور و یا حذف باعث این موضوع شد؟
ماشااله وروایی:
نه. چیزی سانسور نشده. بنا بود یک سریال 30 قسمتی را بسازیم و قرارداد کار هم ۵ تا ۶ ماه بود ولی حاشیه های بیرونی اینقدر زیاد بود که تا ۲۰ اسفند بیشتر فیلمبرداری ادامه پیدا نکرد. واقعا کار در آن شرایط سخت بود و برخی از افراد می آمدند و حاشیه سازی می کردند و سعید آقاخانی هم مدام می رفت و با این‌ها صحبت کرد.
کردپرس - یکی از ویژگی های «نون خ» پرداختن به لباس بومی منطقه و احترام به اصالت ها بودکاری که بسیاری از دستگاه های عریض و طویل فرهنگی نکردند و نسبت به آن بی اعتنا بودند.
سعید قاسمی:
«نون خ» علاوه بر لباس به چیزهای بسیار عمیق تری پرداخت و لباس تنها یک بخش آشکار قضیه بود. ویژگی ممتاز سریال این بود که به خصلت های مردمان این منطقه می پرداخت و اینکه این آدم ها سرشار از صداقت و یکرنگی هستند و کینه ای نسبت به هم ندارند. همگرایی دارند و با هم یکی هستند و این نکات ها مهم تر بودند .
ماشااله وروایی:
در یکی از قسمت ها وقتی آقا نوری دلارها را که پیدا می کند می گوید خدایا این چیست که سر راه من گذاشتی و مرام کُردی او اجازه نمی دهد این پول را برای خود بردارد و برای همه اهل آبادی توصیح داد که آن پول ها گوشه ای افتاده و او پیدا کرده است یکی از جلوه ای خوب بودن مردم این دیار است.
سعید قاسمی:
آدم هایی که شخصیت های چند لایه و پیچیده دارند معمولا دیر لو می روند، چون سیاست مدار از نوع رندش هستند اما آدم های این سریال هیچکدام سیاست مدار نیستندو یا جنس سیاست آن ها به گونه ای نیست که تو از آن ها بترسی و یا آسیبی احساس کنی آسیب خواهی دید. تاکید می کنم به نظر من لباس تنها جلد بیرونی این آدم ها است و «نون خ» بیش از بیرون این آدم ها به نمایش درون آن ها پرداخت و اینکار بسیار ارزشمندتر است. در یک سکانس دو شخصیت سریال سخت با هم کشمکش دارند ولی در سکانس بعدی انگار نه انگار که این ها جدلی با هم داشته اند و دعوایی میان آن ها رخ داده است.
ماشااله وروایی:
داماد آقا نوری یک گونی سنگ از آن معدن برمی دارد و کاووس می گوید از این گونی که بردی چقدر طلا دستت را می گیرد؟ حداکثر یک قاشق چای خوری. آقا نوری هم به طور جدی با اینکار دامادش مخالفت کرد و گفت باید این سنگ ها سر جای اولش برگردد. در واقع موضوع اصلی، مسئولیت اخلاقی است که آن ها به خاک و ارزش های آن دارند.
سعید قاسمی:
«نون خ» به معرفی بخشی از جغرافیای ناشناخته مناطق کردنشین کمک کرد. در حال حاضر در ورودی روستای پریان کندوله یک تابلو زده‌اند که اینجا محل فیلمبرداری نون خ بوده است و خیلی‌ها آنجا می‌روند و از دیدن لوکیشن این فیلم لذت می‌برند.
ماشااله وروایی:
می خواستیم فیلم برداری فصل چهارم را در ایلام انجام دهیم و سیاه چادرها را در دره زیبای ارغوان برپا کنیم. حتی پلاک ماشین ها هم مربوط به آن استان بود. ولی به دلیل مسائلی که اتفاقات افتاد؛ اینکار میسر نشد.
کردپرس - یک خط سیر خاص و عقلانی در دیالوگ های طنز این سریال وجود دارد و بازیگرها به ندرت جو گیر می شوند و در دام لودگی گرفتار نمی شوند. چه چیزی مانع این کار شده است؟
ماشااله وروایی:
در اینگونه سریال ها باید نویسنده و کارگردان کاملاً با هم هماهنگ باشند. آنچه در ذهن آقای آقاخانی می گذشت به آقای امیر وفایی منتقل می شد و ایشان هنر خود را در راستای بهتر شدن این داستان به کار می گرفت . دانش آقای آقاخانی از فرهنگ منطقه بسیار گسترده است و اشراف دارد. این سریال به فرهنگ یک قوم می پردازد و واقعاً حرکت بر لبه تیغ است و چه سریال های عظیمی که به دلیل ناتوانی در رعایت این حساسیت ها اکنون در انبارهای صدا و سیما خاک میخورند. «نون خ» به اصالت قوم بزرگ کرد و زبان و روحیات و فرهنگ آن ها احترام می گذارد. در حین کار هم اگر بازیگران نکته خاصی را در دیالوگ داشتند با آقای آقاخانی در میان می گذاشتند تا این موارد مشکل آفرین نشوند.
کردپرس - پس یک هماهنگی و خردجمعی در فیلم وجود دارد؟
ماشااله وروایی:
بله قطعا همین طور است و این هماهنگی و تفاهم کامل میان تیم وجود دارد. در حین کار هم ممکن است نکاتی توسط بازیگر پیشنهاد شود.مثلا همین واژه «دُرُس» که در کرمانشاه بسیار گوش آشنا است و جزو افعال معکوس است و در سراسر ایران متداول شده است.
سعید قاسمی:
ساختن کار طنز، بسیار سخت است. امروز به خاطر مشکلات اقتصادی و اجتماعی و استرس های زندگی، حال کسی خوب نیست. افراد تنها لبخند می زنند و کمتر کسی از ته دل خوشحال است. البته و متاسفانه همه مشکلات را هم به تحریم ربط می دهند در حالیکه بخش مهمی از آن به ضعف مدیریت ها مربوط است. من معتقدم در حکم انتصاب افراد باید به جای مدیر باید بنویسیم مسئول. تا افراد بدانند یک مسئولیت بر گردن وی است و باید پاسخگو باشد. مدیران ما بیشتر به فکر پز و پرستیژ کاری خود هستندو بخشی از معضلات امروز ما به طور یقین به ناتوانی مدیران کوتوله بازمی گرداند. در این شرایط کسی مانند سعید آقاخانی هم می خواهد سریال طنز بسازد تا مردم را بخنداند و این بسیار مشکل است.
ماشاله وروایی:
در همین فصل جدید سریال بازیگرانی مانند میرطاهر مظلومی، علی صادقی و ... حضور نداشتند ولی همین بچه های سریال که بسیاری از آن ها کرمانشاهی هستند؛ این خلا را کاملا پرکردند و آقای آقاخانی بهترین بازی ها را از آن ها گرفت و این ها توانستند بار طنز سریال را به دوش بکشند و کار به دل مردم نشست. چهره جدیدی مانند علی سهیلی و برومند کاظمی هم در این فصل بسیار خوب درخشیدند.
سعید قاسمی:
به اعتقاد من «نون خ» یک فرصت بسیار عالی برای دیده شدن بازیگران کرمانشاهی بود. یک پاساژ شلوغ را در نظر بگیر که مغازه های مختلفی در آن وجود دارد و یک فروشگاه بزرگ را هم تصور کنید که در یک خیابان خلوت است. صدا و سیمای کرمانشاه شاید فروشگاه بزرگی باشد ولی در یک خیابان خلوت قرار دارد و فرصت پخش از یک شبکه سراسری پربیننده در واقع فرصتی برای دیده شدن این مجموعه و بازیگران آن فراهم آورد تا در سطح ملی توانمندی های آن ها دیده شود. درست مانند فرصتی که برای مغازه های آن پاساژ پدید آمده است. و دیده شدن این بازیگرها به معرفی کرمانشاه کمک می کند چون زادگاه اغلب آن ها کرمانشاه است و به نوعی مردم این استان هم از حضور شما در تلویزیون منتفع می شوند.
ماشااله وروایی:
در یکی از بخش های نون خ شخصیت های فیلم مشغول شمردن پول بودند و کاووس که یک هزار تومانی اش گم شده بود و مدام می گفت دوباره بشمارید و این شمردن ها چند بار تکرار شد. و آخر کار هر کدام یک هزار تومانی به کاووس دادند ولی کاووس گفت که بحث هزار تومان نیست و موضوع حلال و حرام در میان است. رابرت دنیرو هم اسامی ایالت های پول دوست آمریکا را روی این شخصیت ها گذاشته بود و در اینستاگرام به اشتراک گذاشت و این نشانه دیده شدن این سریال در کشورهای مختلف دنیا است.
کردپرس - این فصل آخر «نون خ» بود یا سریال ادامه دارد؟
ماشااله وروایی:
اخیراً ما مهمان آقای دکتر جبلی بودیم و ایشان خواستار ساخته شدن فصل پنجم شدند و آقای فرجی تهیه کننده سریال هم قول دادند که هر چه زودتر کار را آغاز کنیم. تولید «نون خ» حدود پنج تا شش ماه طول می کشد و هم به واسطه تعداد هنرور و هم به واسطه تعدد و تنوع لوکیشن ها، کار بسیار سخت و دشواری است ولی حتماً با قدرت این فصل جدید ساخته می شود.
کردپرس - و حرف آخر، جناب آقای قاسمی؟
سعید قاسمی:
حرف آخر، ببینید در این سریال با ذره بین می توان ایراداتی پیدا کرد ولی به اعتقاد من همیشه باید نیمه پر لیوان را دید. املای نانوشته غلط ندارد. «نون خ» وقتی آغاز شد یکسری ایرادها داشت ولی به تدریج از میزان این ایرادات کاسته شد و در فصل چهارم به بلوغ رسید. عوامل این سریال باید از تجربیات این چهار فصل استفاده کنند و یک فصل پنجم پرقدرت را بسازند. شما دیدید در فصل چهارم برخی بازیگرهای مطرح در این فصل نبودند ولی تازه واردها خوش درخشیدند، امیدوارم این ریزش و رویش ادامه داشته باشد و شاهد فصل پنجم قدرتمندی باشیم.
نظر شما