خبرگزاری کردپرس _ نگارنده این قلم به سبب علاقه وافر به توسعه گردشگری روستا و بازدید مستمر از روستاهای سطح استان و نشست و برخاست با بزرگان روستاها، همواره برایم این نکته قابل تامل بوده که توسعه و پیشرفت روستا ارتباط مستقیمی با انسجام شورای روستا، دهیار و سرمایه های انسانی محلی داشته و به صورت مستقیم بر خلق ثروت اهالی روستا و مطالبه درخواست هایشان موثر بوده است.

بسیار روستا دیده ام که علیرغم ثروت بیکران بدلیل اختلاف نظر بین تصمیم گیرندگان روستا فرصت های تولید ثروت و درآمد زایی را به راحتی از دست داده و قادر به پیشرفت و توسعه نیستند. در برخی از روستاها به آشکار می بینم که علیرغم وجود نخبگان بسیار توانمند علمی، مالی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، باز هم در مدار توسعه قرار نگرفته و راه به جایی نمی برند .

واقعا مشکل کجاست و راه حل برون از این وضعیت را از کجا بایستی یافت؟

به نظر ریشه حل این مشکلات را باید از درون جامعه روستایی جستجو نمود و در گام اول به سراغ نخبگان دغدغه مند روستا رفت، چرا که قالب نخبگان روستا در خارج از روستاها سکونت داشته و به دلایل گوناگون فرصت چندانی برای پرداختن به موضوعات توسعه روستایی نداشته و چنانچه تمایلی هم به روستا داشته باشند بیشتر در قالب ساخت خانه های دوم و ویلا باغ بوده و کمتر در امورات مدیریت روستا مشارکت می نمایند.

اما هستند در روستا نخبگان دغدغه دار و علاقه مندی که پیشرفت و آبادانی روستا را از صمیم جان طلب نموده و در این راه پرفراز و نشیب از هرگونه تلاشی مضایقه نمی نمایند. به نظر این گروه که در بهترین حالت تعدادشان از انگشتان دست کمتر است مطلوبترین حامیان توسعه روستا بوده و هر چند در کار گروهی امکان رنجش بسیار است و ایرانیان نیز بسیار حساس و زود رنج ، ولی بایستی آستین دست را بالا زده و پای در میدان کار نهند و گام دوم را با گفتگو، تعامل، هماهنگی و آموزش آغاز نمایند که پایه های توسعه روستایی را شکل میدهد .

هر چقدر به کمک نخبگان عقلانیت جامعه محلی را با آموزش مستمر و مدام و دعوت از اساتید فن افزون نمائیم به همان میزان بر تربیت انسانهای قاعده مند و خواهان توسعه افزوده ایم.
نخبگان دغدغه مند روستا به عنوان مشاوراهالی شورا و دهیار می توانند درغنی سازی تصمیمات مدیران روستا بسیار موثر واقع شوند هیچ مدیری بدون بهره مندی از نظرات نخبگان و دلسوزان جامعه نمی تواند موفق عمل نماید و هر چقدر تحمل مدیران جامعه روستایی در پذیرش نظرات سرمایه های انسانی روستایی بیشتر باشد موفقیت شان دو چندان خواهد شد.
گام سوم را مدیران روستا با نخبگان محلی بایستی صرف شناسایی اولویت های رو ستا نموده و نقشه راهی بر اساس اولویت ها برای پیشرفت و توسعه روستا تدوین نمایند. نقشه راه می تواند همچون میثاق نامه گروهی ، فضایی روشن و زیبا را برای تلاش و کوشش همگانی و مطالبه هماهنگ خواسته های روستا به خوبی فراهم نماید.

گام چهارم تلاش و کوشش همه اهالی روستاست برای خلق فردایی بهتر ، با کیفیت تر و ثروتمند تر.