خبرگزاری کردپرس _ استان کرمانشاه سراسر شگفتی است و چنانچه عمیقأ به آن بنگریم فرصتهای فراوانی را در مرز اقتصادهای نو دارد که تاکنون اکتشاف نشده و بکر باقی مانده اند. ندیدن و نیافتن این همه فرصت هم جای شگفتی دارد که چگونه است که با این همه سرمایه از لحاظ شاخص های توسعه در جایگاه خوبی نیستیم و همچنان منتظریم که دستی از غیب برآید و کاری بکند که بسیار بعید است و یا فرد  توانمندی سکان استان را بدست گیرد و ظرف حداکثر چهار سال جبران توسعه نیافتگی چند دهه گذشته را بنماید که آنهم با وضعیتی که امروز می بینیم و رقابت نه چندان عاقلانه ای که راه افتاده راه به جایی نبرده و به مقصدی نخواهیم رسید.

کاملا هویداست که چنانچه قرار است اتفاق مبارکی برای آینده این استان بزرگ بیفتد از طریق مسئولیت پذیری و آگاهی جامعه مدنی خواهد بود. شهرهای توسعه یافته را بیش از دولتها، جوامع محلی توانمند ساخته و طراح نقشه راه توسعه هم اهالی آن سرزمین بوده اند چرا که قوه عاقله آنان بسیار فراتر و بیشتر از دولتها بوده است.

سخن امیر کبیر را همواره باید آویزه گوش مان قرار دهیم که یگانه راه نجات مملکت از مسیر دانایی مردم می گذرد که سرنوشت یک سرزمین را به سمت توسعه یافتگی سوق میدهد. این قدرت اجتماع کرمانشاهیست که با باور به داشته ها و حمایت و همکاری همه جانبه با هم بر میزان شناخت جمعی افزوده و با ایجاد فضاهای گفتگو  و تعامل منطقی این نقش را پر رنگ و تقویت نمایند.

این روزها شبکه های اجتماعی نیز به یکی از موثرترین راههای ارتباطی مردم با هم تبدیل شده و بسیار شایسته است که  از این فضا هم استفاده مطلوب را بنماییم. تولید و انتشار یک محتوای خوب و مطلوب از دغدغه مندی ما  می تواند یک گام ما را در موفقیت استان  به پیش ببرد.

چنانچه سرنوشت جوامع توسعه یافته دنیا را اندکی بررسی نماییم به خوبی می بینیم که ارتباط مستقیمی بین توسعه یافتگی و دانایی مردم وجود دارد. بنابراین مردم در قبال موفقیت جامعه خود وظیفه دارند و این موضوع را با ارتقا دانایی و مسئولیت پذیری و اشتراک آن با هم به ثمر خواهند رسانید.