کردپرس- طبق مُر قانون در چند روز اخیر کسانی که خود را در اندازه و جایگاه ریاست جمهوری می دانستند در ثبت نام اولیه شرکت کرده و کشور را وارد فاز عملیاتی انتخابات ریاست جمهوری کردند. 

اگر چه این دوره از ثبت نام ها با دوره های  قبل کمی متفاوت بود. اتفاق مثبت این بود که  با محدود کردن شرایط ثبت نام،  مانع ورود هر رهگذری به درون ساختمان وزارت کشور شدند. در دوره های قبل هجوم رهگذران گاها فاقد سواد خواندن و نوشتن و  سودای ریاست جمهوری آنها،  بیشتر موجب وهن جایگاه ریاست جمهوری شده بود. 

این اقدام در محدود کردن شرایط قابل تقدیر است اما همچنان حجم و نوع و جنس برخی اظهارات شرکت کنندگان در این دوره هم حاشیه ساز بود. خصوصا هجوم "بی تکلفانه" برخی "تکلیف محوران" و طرح شعارهای آرمانی بعضی از آنها با ادبیات نخبگی جای خالی مزاح های کوچه بازاری شرکت کنندگان دوره های قبل را پر کرده بود.   
در این دوره تقریبا همه کسانی که پیش بینی می شد برای ثبت نام حضور یافته بودند. بعضی ها هم  که نیامده بودند  اسنپ و تاکسی گیرشان نیفتاده بود !  بعضی ها هم گویا خانواده هایشان شناسنامه آنان را مخفی کرده بودند که نتواند ثبت نام کنند!

بعضی ها هم که می دانند در مرحله بعدی حضور نخواهند داشت برای تطهیر خود آمده بودند که با رد صلاحیت به زعم خود جدائی از نظام سیاسی را اعلام بدارند.

بعضی ها هم برای چالش آفرینی آمده بودند بعضی ها هم دلواپسانه برای رفع نگرانی های مردم  قدم به این عرصه نهاده بودند.

عمده ثبت نام کنندگان شعار توسعه و بهبود وضع اقتصادی و برون رفت از شرایط اقتصادی کنونی را سر دادند بعضا با وجود ادعای نخبگی و شخصیتی ، انگار برای آزمون استخدامی مراجعه کرده بودن و بعضا نیز با هدف تهیه کارنامه سیاسی و یا سهم گیری از فرد پیروز ، در عرصه ثبت نام حاضر شده بودند. بعضی ها هم با اهداف سیاسی و جناحی  وعقده گشائی از طریق تریبون پر مخاطب و اعلام نظرات سیاسی خود و جناح مرتبط، به وزارت کشور مراجعه کرده بودند اما در این بین حضور گسترده  اعضای هیات دولت مستقر در مرحله ثبت نام انتخاباتی  که تنها چند روز از شهادت جانگداز رئیس محبوب آن می گذرد نسبت به دیگر شخصیت ها، بی سابقه و قابل تامل و سوال برانگیز بود.

معلوم نیست  این رویکرد عمومی در هیات دولت با چه توجیهی صورت گرفته است  کسانی که شعار وفاداری به رئیس جمهور شهید را رمز ماندگاری و شناسنامه سیاسی خود می دانستند چگونه به این تشتت و پراکندگی دسته جمعی به سوی ثبت نام  هجوم برده اند؟ 
با توجه به اینکه اظهارات نامزدها در این مرحله  از ثبت نام،  بیانگر  گفتمان هر دولتی می باشد بعضا از شعارهای تکراری و آرمانی مبنی بر استفاده از ظرفیت همه نیروها در کابینه احتمالی دولت خود با هر سلیقه سیاسی را مطرح کردند که قابل تامل می باشد.

با توجه به رفتار دولتهای گذشته در عملی کردن این شعار آرمانی باورش برای عموم دشوار تر از بی تفاوتی نسبت به  آن می باشد زیرا عمده روسای جمهور سابق با چنین شعاری  وارد عرصه رقابت انتخاباتی شدند ولی کمتر به شعارهای خود عمل کردند حتی در بعضی دولتها دوری جستن از این شعار به درون گفتمانی و حتی منطقه ای و استانی  نیز کشیده شده بود.
 هر چند که این شعار هرگز عملی نشده است اما نزد نیروهای بی پناه و پشتیبان  جامعه بعنوان یک آرمان و آرزو همچنان وجود دارد و در دل میگویند: ( یاخووا ئه و دوروه راس بیت) «خدا کند این دروغه راست باشد!!».

اگرچه استفاده از همه سلایق و توانمندی های جامعه رویائی بیش نیست اما همچنان در آرزوی تحقق این شعار و برخورداری از ظرفیت های نهفته و مهجور جامعه  در راستای رشد و شکوفائی ایران مقتدر و سربلند "انتخابات شماری" می کنیم.

بعضی ها هم یقین دارند که فقط تا این تریبون می‌توانند حضور داشته باشند ولی علیرغم آن سوال است که چگونه این افاضات بلند پروازانه را بیان می کنند آیا پس از پایان انتخابات با دیدن  فیلم اظهارات خود از ادعای نخبه بودن  پشیمان نمی‌شوند.