خبرگزاری کردپرس _ بهاءالدین خرمشاهی در هزار حکایت و هزار عبارت عرفانی به نقل از کیمیای سعادت امام محمد غزالی می نویسد؛
«عیسی(ع)با حواریّون بر سگی مرده بگذشت، گفتند: این گَنده چیزی است! عیسی گفت: آن سپیدی دندان وی نکو چیزی است و غیبت از آن گَنده تر، ایشان را بیاموخت که هرچه بینید، آن گویید که نیکوتر است.»
امروز (۲۶ دسامبر۲۰۲۴م) یک روز از تولد پیامبر الهی، عیسی مسیحِ مهربان و صلح دوست (روزکریسمس) می گذرد، ضمن تبریک میلاد این سفیر صلح پروردگار و آرزوی رواداری، صلح و آشتی برای جهان و بویژه طلبِ این کیمیای نایاب برای خاورمیانهٔ همیشه رنجور و مهجور از آرامش، دو بیت از دفتر ششم مثنوی مولانا را مرور می کردم که به یمن فضای مجازی و شکستن لاک و مُهرِ دربِ درگاهِ واتساپ به سالگرد بیان جمله ای مشهور و تاریخی از اصلاح طلبِ جسور مسیحی پی بردم؛
مارتین لوتر (۱۴۸۳-۱۵۴۶م) کشیش اصلاح طلب و معترض دورهٔ رنسانس، مترجم انجیل به آلمانی، ۴۹۳ سال پیش در روزی چون امروز (۲۶ دسامبر) سال ۱۵۳۱ میلادی (چهل و پنج سال پس از تشکیل سلسلهٔ صفویه در ایران ) دوباره بر جملهٔ معروف خود تأکید می کند و می گوید؛
«نه کلیسا جای بخشودن گناهان است و نه کشیش حق این کار را دارد»
بر این باورم که جدای از فراز و فرودهای فکری و مواضعش، بیان این جمله و نیز اعتراض نامهٔ ۹۵ ماده ای و جسورانهٔ او به کشیش و کلیسا، راهی نو را بر شکوفایی عقلانیت منجر به تعادل،توسعه و پیشرفت اروپا گشود. و اینک ابیات مولانا؛
ای بسا در گور خُفته خاک وار
بِه ز صد اَحیا به نفع و انتشار
سایه بُرده او و خاکش سایه مند
صد هزاران زنده در سایهٔ وَیَند
نظر شما